myślicie o starości

Wiele z was pisze ze dzieci jest malo i nie będzie mial kto robić na emerytury . Wy naprawdę myślicie o starości ,emeryturze? Ja nie myślę o tym co będzie za xx lat . Ciesze sie tym co jest tutaj i/teraz i nie zastanawiam sie kto będzie mnie obiegał na stare lata .

jest straszna... marny grosz z emerytury, wydatków masa (leki, lekarze, opłaty itp), niekiedy samotność... MA SA KRA

to kwestia tego ile masz lat. W wieku np 10 lat nie myślisz o poznaniu chłopaka/dziewczyny , zamieszkaniu razem, studiach , rodzeniu dzieci itp., wiec w wieku dwudziestu kilku lat nie myśli się o starośći ,żyje się "innymi sprawami". Jeżeli dożyjesz wieku po 40stce to już zaczniesz myśleć o emeryturze i starośći.

Ja myśle o kupnie mieszkania na kredyt i wynajmie. Raty spłaca wynajmujący a nastarosc by była chociaż jakaś kasa bo na emeryturę nie liczę. Taki mam plan ale wiecznie brakuje czasu by sie za niego zabrać. ;) Jakoś to bedzie. Najbardziej zastanawia mnie jak bedą wyglądały moje relacje z najbliższymi, jak będe dogadywać sie z dziećmi, czy wytrzymam ze swoim mężem tyle lat.

póki komuś nic nie dolega to sie nie myśli o starości, ale upływa czas i sytuacja zaczyna się powoli acz nieuchronnie przeobrażać na bardziej niepokojącą i ponurą perspektywe

no ja ze swoim mężem już nie wytrzymuję, a mam 35 lat. Zmarszczeczki już na twarzy zaczynają coraz mocniej gościć i organizm zawsze miałam delikatny więc teraz zaczyna mi zdrowie przedwcześnie szwankować wobec czego wizja starości już coraz częściej nie jest taką znowu abstrakcją a będzie w przyszłości coraz realniejszą wizją. To potrafi dołować człowieka

Ja ostatnio myślę coraz częściej. A dziś to już szczególnie bo dopadla mnie rwa kulszowa i jak sobie pomyśle, ze na starość takie rewelacje zdrowotne to codzienność.....:O Myślę o tym czy dożyjemy starości razem z mężem, bo samotność to masakra. Myślę czy decyzja o tym by nasz syn był jedynakiem jest słuszna, bo przecież zostanie sam gdy nas zabraknie....oczywiście nie myślę o tym każdego dnia, ale coraz częściej nachodzą mnie takie myśli.

ja myślę patrząc na moich rodziców, którzy wymagają coraz więcej uwagi , opieki już.... czasami nie wyrabiam już.