Wstaje

Mimo tylu ran. Po kilkunastu latach obudziłam sie z letargu. Odeszłam. Zrobiłam to. Bez perspektyw na lepsze jutro, bez pieniedzy z godnością. Jestem z siebie dumna. Wierze w siebie, wierze, ze wszystko ułoży sie. Odzyskuje spokij ducha, wiare w siebie, w poczucie własnej wartości. Jak i w to, ze jestem kobieta wartosciowa. Moje zycie zmienia sie, nie ma juz żalu, smutku, bolu. Uśmiecham sie choć smutek odznaczył swoje piętno na mej twarzy. Chce zyc i byc dumna, pnąc sie ku gorze.