Przyjaźń a zazdrość w dojrzałym wieku

Pamiętacie Waszych przyjaciół, gdy byliście dziećmi? Czasem nie można się było nagadać, pojawiała się zazdrość o przyjaciela, gdy rozmawiał z innymi dziećmi, a także pewnego rodzaju fascynacja (oczywiście bez podłoża erotycznego) i uzależnienie. Mieliście tak kiedykolwiek w późniejszym wieku? Mam na myśli, że ktoś Was fascynował do tego stopnia, że byliście zazdrośni o jego kontakty z innymi, tęskniliście, nie mogliście doczekać się telefonu?

Nie !nie mam przyjaciela z dziecinstwa!

w dorosłym życiu nie

Dziecinstwo i dorosłość nie idą razem w parze.Nie łączy się tego!Nigdy nie fascynował mnie nikt z dziecinstwa ani w dziecinstwie.Dorosłosc to zupelnie co innego ,bym nie chciała nikogo z przeszłosci..z jednego podworka czy szkoły.Nie ma opcji

Często przyjaźnie te nie przetrwały. Zastanawiam się tylko czy ktoś czuł do kogoś podobne uczucia, będąc dorosłym - np. fascynację cudzym intelektem i chęć poznania?

fascynacje i chęć poznania - tak. zaborczość wobec tej osoby -nie.

Nie i jeszcze raz nie.Jak sie kogos zna od dziecinstwa to o jakiej checi poznania mowimy?