samotność mnie dobija, też tak macie?

Wszystkie moje koleżanki w związkach i to długoletnich. Albo co chwilę inny facet. A ja mam cholerny problem, żeby w ogóle pójść na randkę… Nie boję się samotności, nie mam parcia na związek, ale ta świadomość czasami jednak dobija… Niedługo podostaję zaproszenia na śluby, a ja ciągle sama i sama

Ja lubię swoją samotność, nie zamieniłabym jej na stały związek.

Może to jakieś moje zawiedzione ambicje, od małego bardzo chciałam mieć rodzinę i kogoś bliskiego ;> Nie planuję natychmiast wchodzić w związek, ale miło gdyby jakakolwiek randa wypaliła :P

Ja tak nie mam, nawet lubię być singielką, co nie oznacza że nie spotykam się z facetem bo jak każdy czasem mam ochotę na bliskość, pieszczoty i seks, więc mam od tego przyjaciela, który ma podobne spojrzenie na związki jak ja i niby nie jesteśmy parą, ale jak się widzimy to sprawiamy takie wrażenie :) I to jest dla mnie najwygodniejsze rozwiązanie, dla niego chyba również.

Ja też mam swoje potrzeby, ale nie spotykam się z facetami "w celach", bo jakoś nie jestem w stanie oddzielić tego od uczuć. Nawet do pocałunku muszę mieć przy sobie faceta, którym jestem zauroczona… Dlatego tak mnie to dobija, bo z randkami lipa, a potrzeba bliskości jest :(

No to ja nie mam takiego problemu. Wystarczy mi, żeby facet był fizycznie interesujący i żeby nam się miło gadało. Nie jestem uczuciową osobą. I nie mam zupełnie parcia na związki. Może to kwestia wieku po prostu.

Zresztą pierwszy raz też mam jeszcze przed sobą i nie chcę go zmarnować z pierwszą lepszą osobą, a lata lecą… Trochę już świruję bez jakiejkolwiek bliskości :P

Jeśli chodzi o samo bycie w związku to nie jestem wielką entuzjastką, byłam raz i mocno mnie pokopało. Chciałabym po prostu przeżyć jakieś mocniejsze zauroczenie, które pozwoliłoby mi odetchąć. A czasu spędzać ze znajomymi też za bardzo nie mogę, bo wszyscy poparowani i wolą sobie razem gdzieś wyjść albo siedzą jedno u drugiego. Życia poza drugą osobą nie mają ;>