co myslicie o zrezygnowanych samotnikach

Ktorzy nie sa do konca szczesliwi, ale wola samotnosc? Zarowno kobiety i mezczyzni, ktorzy maja swoje nawyki, przyzwyczajenia, nie chca ich zmieniac, jest im wygodnie, nie zyje im sie zle, ale nie jest tez jakos super. Ot zycie jak zycie. Osoby, ktore nigdy nie przyjda na jakas impreze rodzinna z partnerem, osoby, ktore nie maja nic do powiedzenia na temat plci przeciwnej, zwiazkow, dzieci itp. Osoby, ktore nie obnosza sie ze swoim "zyciem singla", nie udaja super fajnych osob skoro sa samotnikami to sa to raczej typowi domatorzy, nie maja super ciekawego zycia, wola np. poczytac ksiazke, isc samemu/samej na silownie, do kina czy pobiegac. Robia te rzeczy sami, bo wszystkie kolezanki/koledzy poswiecaja czas partnerowi. Co myslicie o takich samotnikach, ktorzy nie maja jakichs glebokich przyjazni, ktorzy nawet w zyciu nie byli w zwiazku? I mimo to nie jest im jakos zle, czasem czuje sie samotni, ale potem potrzeba bliskosci zaczyna w nich walczyc z potrzeba izolacji?

Ale bajdurzysz. Dla ciebie ktoś samotny to nieciekawa, nudna, odizolowana od wszystkich osoba. Nic bardziej mylnego.

jeszcze o tym nie wiedzą bo hormony buzują ale to Szczęściarze są

17:49 nie mowie o nudnych osobach, moga byc odizolowani, ale sie nie nudza

mam tu na mysli takich naprawde typowych samotnikow, a samotnictwo = pewna izolacja

A co za różnica co myślimy? Dopóki nie wchodzą nam w drogę to nic nie myślimy.

Jestem takim osobnikiem 25 letnim. Jakoś żyje. Potrafię się nieraz cieszyć słoneczkiem, pójściem do lasu.

Ok ja taka jestem co chcesz wiedzieć ? ;)

ja taka jestem, żyję bo żyję i tak chyba musi być, kiedyś bardzo chciałam to zmienić, kogoś poznać ale nie było mi to pisane widocznie więc musiałam pogodzić się z takim stanem rzeczy.

Ja taka jestem i zyje bo żyję, zyje dniem dzisiejszym nie mysle o przyszłości..bo i tak każdy z nas umrze..jak chce sobie cos kupic to idę i kupuje, jak chce jechac na wycieczkę to jadę i nie żałuję pieniędzy..