Niekiedy urozmaicam Jej śniadanie

Ja już czekam, a Ona jeszcze śpi. Niedługo wstanie, pójdzie do łazienki, a potem do kuchni, szykować śniadanie. Gdy wyjdzie z łazienki, ja do niej wejdę. Gdy WSZECHSTRONNIE umyty wyjdę z łazienki, Ona już będzie w trakcie śniadania. Zrobię Jej krótką przerwę. Stanę za Nią, siedzącą na stołeczku i delikatnie poszturcham Ją, wiadomo czym, w plecki. Powiem Jej: possij mnie Żoneczko, a nawet wyssij. Ona obróci się na stołeczku i ... Gdy już się wykrzyczę, weźmie do ręki swój kubek z kawą. Gorzką, bez śmietanki. Gdy tylko wyjmę, zacznie pić. Nadal gorzką, ale można by powiedzieć, że tym razem ze śmietanką. Ja, siedząc obok, będę się upajał samym patrzeniem, jak Ona pije. Bardzo często te patrzenie bywa całym już moim śniadaniem. Potem pójdziemy do pracy. Jeszcze tylko kilka minut. O 6:15 zadzwoni Jej budzik!

jestes chorym poy.ebem

Na podobne "choroby", jak ta moja zapada więcej ludzi niż na katar, ból głowy, albo zębów. Gdy dorośniesz, przekonasz się.

stul pysk szczurku

Nie stulę

No i niepotrzebnie czekając, czas zabijałem pisaniem o tym, na co czekałem. Chyba ktoś zazdrosny życzył mi, aby się nie spełniło. Budzik zadzwonił, Ona się poruszyła i od razu zapiszczała "plecy mnie bolą". I zamiast te plecki "szturchać wiadomo czym" masowałem je i smarowałem jakąś maścią, podobno "żmijową". Zamiast sycić się patrzeniem na połykającą szyjkę, musiałem się nasycić bułą z serem. Przecież nie mogłem nękać obolałego Biedactwa. No i teraz trudno mi się skupić na pracy. Ale się skupiam, po tym krótkim przerywniku!