taka oto beznadziejna sprawa

Poznaliśmy się w 2012 r. Miała wówczas 23 lata. Zakochałam się niesamowicie, 6 lat starszy. Zamieszkaliśmy razem. Kochałam bardzo bardzo. Okazało sie, ze mial luzne podejscie do zwiazku ze mna, oszukiwał, spotykał sie z innymi, od ponad roku zatem nie jestesmy razem, ale ciagle razem mieszkamy w dwupokojowym mieszkaniu. Stwierdziłam ze od maja sie wyprowadzam bo jestesmy ze soba ciagle emocjonalnie zwiazani choc każde robi co chce. Nie kocham go juz od dawna, razi mnie jego postawa, chcialam zaczac nowy etap bez niego tym bardziej, ze czesto nie jest dla mnie zbyt mily. No i uswiadomiłam sobie jak to jest ze mowi sie komus ze sie kocha, ze kocha sie na zawsze, a wszystko mija, i nie bedzie mnie juz przy nim kiedy bedzie chory, stary i umierajacy. jestem do niego przywiazana bardzo bardzo i wiem ze moja wyprowadzka całkowicie urwie ten kontakt, zakonczy czteroletnia znajomosc. I jest mi przykro. Uswiadomilam sobie to i placzę z żalu, że to koniec tej relacji - przyjaźni. Nikt nie zna mnie tak jak on.

boze jaki manipulator zakochanie nazywasz przyjaźnią idioto?

nie kocham go już jako mezczyzny kocham pewnie jak przyjaciela, człowieka i bliską osobę

akto to jest w dzisiejszych czasach mezczyzna. szkoda gadac

w znaczeniu seksualnym:)

znudzilas mu sie, to jakis doopek... zakoncz ten zwiazek jak najszybciej, jesli masz gdzie mieszkac to uciekaj. takie jest zycie. trafilas na niedojrzalego egoiste, zabawil sie toba a jak sie znudzilas to papa

d**er ale istota ludzka jednak

nie bedzie mnie juz przy nim kiedy bedzie chory, stary i umierajacy spoko, jakieś ukrainskie pielęgniarki sie nim zajmą :)

wiśta wio - łatwo powiedzieć, jak to mawiała basia z Domu