Czuję się mało ważna dla innych ludzi

Mam wrażenie, że większość z nich źle o mnie myśli i już dawno skreśliło. Czuję się ignorowana i samotna, często nie mam z kim spotkać się, porozmawiać. Nie wiem już jaka mam być, jak się zachowywać, bo cokolwiek robię to zawsze jest źle...

Zastanawiam dlaczego tak musi być? Czy jestem aż taka do niczego?

A ile masz lat dziecko drogie ? Ludzi mało kiedy obchodzi drugi człowiek, zajmują się sobą. Obchodzisz ich o tyle, o ile mogą mieć z Ciebie jakąś korzyść. Porzuć wszelkie nadzieje, że bądą się Tobą interesować i o Ciebie zabiegać. Każdy z nas ma tak samo :) Nie pokładaj w innych ludziach wiary, bo się zawiedziesz. Oni nigdy nie widzą dalej niż czubek swego nosa.

Nie jestem dzieckiem, mam 26 lat. Niestety przejmuję się takimi rzeczami. Mam wrażenie, że ludzie się zmówili i specjalnie mnie ignorują, bo wiedzą o mojej przeszłości. Staram się jak mogę by pokazać się im z jak najlepszej strony, jestem miła, otwarta, pamiętam o innych, jednak to nic nie daje. Dziś puściły mi nerwy i napisałam na ścianie na Facebooku, że bardzo mi smutno, i tylko jedna osoba zareagowała. Wiem, że może nie powinnam się obnosić ze swymi stanami emocjonalnymi, ale naprawdę źle się czułam.

Odkąd skończyłam studia jest jeszcze gorzej. Jestem skazana ciągle tylko na siebie, nie mam do kogo otworzyć ust, wyjść z domu. Czuję się tak, jakby wszyscy mnie już ocenili i nie chcieli dać kolejnej szansy.

a co takiego zrobiłaś za co mieliby cie tak ocenić i nie dać drugiej szansy?

Chorowałam przez kilka lat na depresję i nerwicę, co przejawiało się też w moim zachowaniu. Zdarzało mi się krzyczeć przy ludziach, że któregoś dnia się zabiję, ponadto często płakałam publicznie i rozczulałam się nad sobą. Do tego dochodzą jeszcze liczne wpadki. Do dziś czuję, że ludzie nie traktują mnie poważnie.

Mam już dość takiego życia. :(

Tak to jest jak chce się być pępkiem świata i oczekuje się poklasku i ciągłego zainteresowania, świat jest brutalny, życie jest brutalne i każdy w nim myśli wyłącznie o sobie, bo to jedyny sposób na przetrwanie.

Nie oczekuję bycia pępkiem świata. Chodzi mi o to, żeby mieć ludzi, z którymi mogłabym spędzać wolny czas, rozmawiać. Czy naprawdę wymagam za dużo?

moze zmien otoczenie i zacznij od nowa? skoro w obecnym jestes "spalona" poznaj nowych ludzi i nie placz ;)