jak nauczyć się rozmawiać z ludźmi

ja chyba jakaś niedorozwinięta jestem czy coś :O normalnie ludzie coś do mnie mówią a ja jedyne co potrafię to "tak" "nie" albo coś równie głupiego. Mam zupełną pustkę w głowie kiedy mam coś powiedzieć. Jak ludzie to robią że potrafią podtrzymać rozmowę, nawet z obcymi ludźmi??? Co mam robić żeby też się tego nauczyć, jak rozmawiać?????? Ludzie pomóżcie :(

A do czego ci to potrzebne? Mowa jest srebrem ale milczenie ZŁOTEM, nie słyszałaś? Jak nie ma o czym rozmawiać to nie ma i kropka! O czym ty chcesz gdakać?

Też mam podobnie nie potrafię z ludzmi rozmawiać, może dlatego że jestem nerwowa i spięta

dziewiędziesiąt dwa dziś to jest mi potrzebne chociażby do tego żeby znaleźć faceta który będzie chciał ze mną być, bez gadania nie da się tego zrobić niestety :( Bo jak ktoś ma się ze mną umówić skoro nie można ze mną porozmawiać, jak to zmienić??? Dajcie jakieś rady

Gdybym miała dać radę to bym powiedziała nie starać się na siłę rozmawiać bo wtedy wszystko wychodzi sztucznie, jeżeli nie ma o czym rozmawiać to wystarczy miły usmiech,

Z powodzeniem można się umówić mówiąc półsłówkami.

ale to nie chodzi że na siłę z kimś chcę rozmawiać i wtedy nie wychodzi, ja z nikim nie potrafię gadać :(

no właśnie ,po czorta Ci ta umiejętność? Ludzie rzadko kiedy mają coś ciekawego do powiedzenia, 99% mieli ozorem o dupie marynie,więc co chcesz im odpowiadać? że zosia spod czwóri zaszła w ciąże a ten nowy lakier do paznokci daje cudowny efekt? Spraw sobie zwierzaka i bedzieci mieli o czym milczeć. Gwarantuję:)

To może spróbuj na poczatek opowiedzieć jakiś ciekawy film jakieś fajne, wydarzenie z życia które ciebie spotkało albo wakacje albo podziel się swoją opinią na jakiś temat

a faceta też znajdziesz i wtedy też będziecie mieli o czym milczeć a Ty sie otworzysz,skoro nie potrafisz rozmawiać tzn że nie masz o czym ,proste. inna kwestia to jakaś blokada .lęk etc wtedy potrzeba porady psychologa.

gość dziś no ale jak mam znaleźć faceta skoro jak nawet ktoś do mnie zagada to ja zupełnie nie mam pojęcia co odpowiedzieć, i jest takie wrażenie jakbym chciała gościa spławić więc facet daje sobie spokój. No i jestem sama :(

tez tak mam, kompletna pustka w glowie, zastanawiam sie czasem czy ja po prostu jestem pusta jak wydmuszka, jak taki mebel bez duszy, leze ciagle w wyrze ostatnio i nie mysle o niczym. mam jakas depresje chyba

moja rozmowa z fajnym chlopakiem wyglada tak, ze on cos gada, gada ja tak sie stresuje, ze nawet nie wiem o czym on mowi, usmiechne sie, powiem mhm, kiwne glowa, znowu mhm i tyle, facet sie nudzi i odchodzi :D

gość dziś no to u mnie to samo, tylko co z tym zrobić?

tez bym chciala wiedziec :(

jak nauczyć się rozmawiać z ludźmi x - traktować innych w rozmowie tak jakby samemu chciałoby się być potraktowanym - czyli z luzem, uśmiechem i wyrozumiałością - nie traktować wszystkich dookoła za "obcych" jako ludzi z innej planety - jesteśmy wszyscy tacy sami w tym względzie i lubimy być traktowani z życzliwością i bez złośliwości i niepotrzebnej krytyki - każdy z nas jest "uwrażliwiony" na swoim punkcie więc niepotrzebne ocenianie i krytyka zamyka nas na innych a życzliwe słowo i zwykły uśmiech nas otwiera na innych i innych na nas - złota zasada: jak nie wiesz jak się zachować - zachowuj się szlachetnie - wówczas nie wypadnie się źle w oczach innych i w swoich własnych - warto mieć zainteresowania własne aby być dla kogoś ciekawym i mieć coś w interesującym nas temacie do powiedzenia - warto zadawać pytania dot. rozmówcy, który wówczas będzie czuł się dowartościowany w rozmowie typu: jakie jest twoje zdanie / jak sądzisz ... / jak myślisz ... / w tym a tym temacie.

moja niesmialosc wobec facetow jest tak patologiczna, ze raz jedyny w zyciu gdy mialam randke... musialam sie upic. I tak za wiele mi to nie dalo. Usmiecham sie i sporo smieje zeby facet nie myslal, ze jest dla mnie jakis obrzydliwy, ale nie mam za duzo ciekawego do powiedzenia. On zaczyna sie produkowac cos na temat samochodu, jakies rzeczy, ktore ja nie rozumiem i tak dalej. Dochodze do wniosku, ze jestem niesmiala idiotka i jest mi pisana samotnosc.

- nie traktować wszystkich dookoła za "obcych" jako ludzi z innej planety no wlasnie to moj problem haha, ze czuje sie jak taki dzikus, nie jestem przyzwyczajona do ludzi, sporo czasu siedze sama

gość dziś ale z innymi potrafisz gadać ?? bo ja to w sumie z nikim nie potrafię :(

19:59 z innymi tez kiepsko, tzn mam tak, ze z poczatku ciezko mnie poznac, polubic, ale po dluzszym czasie ludzie (ktorzy sa skazani na moje towarzystwo czy to na uczelni czy w pracy) zaczynaja ze mna gadac i ja zaczynam byc nieco normalniejsza i nawet wtedy to jakos idzie.

No to nie wiem czatuj gadaj na forach zaciągnij się do wolontariatu umawiaj się na randki z obcymi -z obcymi łatwiej! Przyjmij się do pracy w call center-żeby szlifować dykcję-wyszlifowana ułatwia wydobywanie dźwięków ze strun głosowych. Rusz dupę po prostu!

do call center sie nie nadaje, bo c***a ze mnie, ale reszta rad fajna, co do czatowania i gadania na forach to w tym jestem dobra, ale na zywo ojjj kiepsko, mialam tak wlasnie z chlopakiem, ze pisalismy bardzo duzo o wszystkim, a na zywo nie moglam slowa wydusic.

20:08 Dlatego ci mówię przyjmij się do roboty do call center bo jak już ciebie przyjmą to będziesz zmuszona! Ja też kiedys taka byłam Przyjęłam się i stałam się czyjąś asystentką na zasadzie pojedź załatw to, załatw tamto, siamto i owamto Zostałam rzucona na głęboką wodę miałam do wyboru nie odezwać się, nie załatwić niczego wrócić z podkulonym ogonem do gniazda os pełnego wypacykowanych suk i narazić się na ich obelgi i pełną kompromitację w oczach tłumów ludzi którzy zazwyczaj byli obecni w firmie dla której pracowałam WSTYD I OBCIACH NA CAŁĄ DZIELNICĘ BY BYŁ Nie miałam wyboru tak naprawdę Musiałam nie tylko dużo gadać ale też ruszyć swoje szare komórki i bardzo szybko się uczyć. Tobie też to radzę Nie ma innego wyjścia z Twojej sytuacji!

idz do psychologa-psychoterapeuty do poradni zdrowia psychicznego. Tam przyjmują na nfz.

A co jej sorry psycholog pomoże? Nic! Matka tutaj zawiniła wiem bo też mnie chowano pod kloszem! Dziecko trzeba nauczyć pływać na wodę rzucić i ma pływać a nie za rączkę prowadzać do 18stki! Do 14 roku życia byłam dosłownie prowadzana za rączkę i nikt mi nie powiedział że nie o to w życiu chodzi. Potem życie samo rzuciło mnie na głęboką wodę i topiąc się walczyłam-mogli mi tego osczedzić rodzice ucząc mnie samodzielności jednak to nie miało miejsca we właściwym czasie i przyszło mi za to zapłacić . Walcz o siebie!