Miłość. Bardzo proszę ponownie o pomoc ;c

Wybaczcie, że spamuje ale nikt tak nie miał? Nikt mi nie pomoże? ;c Witajcie. Mam problem. Chodzi o określenie uczuć ale zacznę od początku. Jestem po dwóch nie udanych związkach. Jeden trwał rok czasu. Potem szybko dość związałam się w następny związek. Skończył się ona po miesiącu. Jeśli to wogule można było związkiem nazwać. Chłopak chciał tylko wykorzystać. I po tym poznałam P. (imienia nie chce pisać całego). Bardzo mi brakowało miłości i tej drugiej osoby obok. Jest idealny. Bardzo muz zależy, stara się bardzo, zawsze mogę na niego liczyć, jest po prostu idealny. Ale u mnie jest problem. Po ok. 2 tygodniach od pierwszego spotkania on powiedział że się zakochał. Jasne że ja też coś poczulam ale czekalam na jego krok. I gdy on to powiedział pojawiła się we mnie jakaś blokada. Strach przed ponownym związkiem że znowu będę zraniona. Jestem osobą która ma dużo problemów. Chodze na terapię do psychologa która jakoś za wiele nie daje. Mam bardzo niską samoocenę, wieloma rzeczami przejmuje się bardzo. Wszystko przeżywam. Nie umiem ,,nie,, przeżywać tak wszystkiego. Starałam się walczyć z ta blokadą. I było okej. Dopóki na mnie nie naskoczył mój ojciec. Powiedział mi że jestem nikim, nigdy nie będę mieć szczęścia w życiu, będę sama itp. Bardzo to przeżyłam. I po tym straciłam wszelkie uczucia. Nie tylko do P. Potrafilam się uśmiechać ale w środku była pustka. Byłam ciągle dobita i zamyślona. Jeśli chodzi o mnie. Bardzo mi zależy na P. Czuje że to ktoś bardzo ważny, bardzo dobrze mi się z nim rozmawia, gdy się spotykamy nigdy nie ma nudy, ciągle bym chciała mieć z nim kontakt, lubię mu robić niespodzianki, troszczę się bardzo o niego, ciągle boje się że go strace. Czego bardzo bym nie chciała. Zawsze o nim mówię Miś, Kotek itp. I po miesiącu znajomości w końcu poczulam że jednak to coś więcej niż przyjaźń. I zostaliśmy parą. I było dobrze przez chwilę. Nagle zaczęłam mieć wątpliwości i dziwne myśli. To wszystko było związane z tym że ,,coś,, w środku próbuje porównywać P. do mojej pierwszej miłości. Czyli np. są to takie sytuacje: jak pierwszy chłopak mnie przytulił albo pocałował to ja w środku ciągle czulam jakieś motyle itp a przy tym miałam tak na początku nie ma tak teraz, jak pisalam z tym pierwszym to zawsze się usmiechalam a teraz nie ma tak chyba że czasem i takie różne pierdoły są i przez to pojawia się pytanie czy ja go kocham na prawdę skoro ja tak nie mam. Wiem że to jest dziwne bardzo no ale Emotikon unsure Ja sobie zdaje z tego sprawę że jednak pierwsza miłość to była pierwsza i ona była taka a że te kolejne już takie nie będą tylko będą bardziej dojrzalsze. I ja to wiem ale ten głos w środku mówi co innego. Bardzo mi zależy na nim. Męcze się dzień w dzień bo ciągle o tym myślę. Chciała bym aby te myśli zniknęły mi. Nie mogę tego znieść już. Zamiast cieszyć się wszystkim ja ciągle płacze i przeżywam to. Wiem że gdyby to nie była ważna osoba to miała bym go gdzieś ale ja za bardzo nie chce go stracić. Dodam jeszcze że bardzo z nim lubię spędzać czas, spimy razem, calujemy się dużo, bardzo siebie pożądamy (co wiem że na początku związku jest),zawsze mogę na niego liczyć, bardzo lubimy rozmawiać na różne tematy, po prostu jest najlepszy. Jeśli by to był ktoś mało ważny to wiem że nie czuka bym tego wszystkiego ale te wszystkie myśli mi przeszkadzają.I jeszcze jedno mam pytanie. Po czym mozna poznac ze ktos wymusza w sobie jakies uczucia. Np. wymusza to ze chce przytulac kogs itp? Ja nie czuje sie jakbym wymuszala cos bo w koncu nie mysle sobie ,,a zrobie mu niespodzianke zeby nie bylo albo go przytule bo tak trzeba,,. Robie to co chce alebmoze ja nie wiem tego ze wymuszam. Czy to jest miłość? Albo czy to się przerodzi w miłość? Może potrzebuje czasu na ,,przyzwyczajenie,, się do nowej osoby. Proszę o pomoc