Kłopoty z przybraną córką.

Przez cały czas leży tylko w łóżku i patrzy w sufit. To co się z nią dzieje trwa od jakiś prawie dwóch lat. Ona nawet nie chce ze mną rozmawiać. Ponad 5 lat temu zmarła jej matka ale nie od razu zaczęła się tak zachowywać. Co z nią?

Tasmanska?? :D

No jak, a nie chodzi do szkoły?

Chyba kogos p****alo ,ze to oj temat. Totalnie nic się nie zgadza i to nie ja pisałam. Moja pchła nie pamiętam, aby ona lezala i patrzyla się w sufit , bo to wiecznie skacze, biega i w miejscu nie wysiedzi, nawet przez sen spaceruje

Od dwóch lat i teraz się zastanawiasz?

Ona jest już dorosła. Jest na 3 roku studiów jednak z tego co widzę to jej kompletnie na nich nie zależy. Chodzi tylko na to co musi i zaraz wraca do domu. Tak poza tym to ona wcale noe wychodzi z domu, z nikim się nie kontaktuje ani nie spotyka. Obserwuję, że proste czynności sprawiają jej trudności.

No to depresja i to silna na 100%

Wydaje mi się, że ten stan spowodował u niej już poważne zmiany w psychice. Tylko co z tym zrobić jak ona nie chce rozmawiać?

no to zaprowadź ją do psychiatry, serio to nie jest normalne

Ona i tak nie będzie chciała pójść. Nie ma żadnych planów na przyszłość, nic ją nie cieszy. Nie wiem co z nią będzie.

Chyba co jakis czas tutaj zakładawz podobny temat,wydaje mi sie ze jestes jej przybranym ojcem.Skoro to Ty to faktycznie długo to juz trwa.Nie ma wyjscia musisz ratowac dziewczyne i namówic ja na psychiatre,psychologa. Moze ktos z rodziny by spróbował,jakas ciocia która ona lubi.

Rzeczywiście szukałem już tutaj kilka razy pomocy. Niestety żadna poprawa nie następuje. Ona zrobiła się już całkiem wyizolowana społecznie. Tak jak kiedyś często była smutna, dużo płakała... to obecnie jest taka zimna, obojętna, wyprana z uczuć.

Z rodziną też nie utrzymuje żadnego kontaktu, nie chce nikogo odwiedzać, nie chce żeby rodzina nas odwiedzała.

Wnet się nią zainteresowałeś :)

Wydaje się ze to stan depresyjny. Moja córka chorowała na depresję (miała lat 15) i wiem jak to trudne i dla niej i dla rodziców. Pewnie zwłaszcza dla przybeanych. Faktycznie najlepiej byłoby iść do psychologa ale dobrego! Ale może nie chcieć i wtedy nic na siłę. Co ja robiłam? BYLAM po prostu i aż. Siadalam obok córki, czasem głaskalam czasem leżałam z nią. Czasem gadaliśmy a czasem milczala. Czasem jak male dziecko tulilam a ona plakala... powoli to przynosiło skutek. Wpierw tez sama chodziłam do psychologa potem rodzinna terapia a na końcu udało się i córka sama chciała chodzić. Po ok. 1,5 roku jest bardzo dobrze - bez leków i bez lęków! Dla dziecka wiele się zniesie. Ale ta choroba wiele nas kosztowała. POWODZENIA!

idz z cóką do poradni zdrowia psychicznego dla dzieci lub odób dorosłych do psychologa-psychoterapeuty.

Tylko co zrobić gdy ona nie chce, a kontakt z nią jest bardzo trudny?

Kup jej kotka. Zwierzaczek dobrze jej zrobi. :)

No tak myslalam ze to o tę samą sytuacje chodzi. Współczuje Ci,bo faktycznie zamiast sie polepszac to bardziej sie pogłębiło. Nie wiem czy jestes sam z problemem,czy masz w kims wsparcie. A dziadkowie córki maja z nią dobry kontakt,moze oni by sprobowali dotrzec? Wiadomo ,sila nie zaprowadzisz,bo jest juz dorosła,trzeba jakos sposobem dotrzeć. Hmmm tylko jak?

Dobrze ktoś wyżej napisał ze musisz pokazać jej ze tobie na niej zależy. Idź sam do psychologa i ustalcie co robić. Długo juz czekałes na zmianę i dłużej juz czekać nie można. Na forum nie znajdziesz odpowiedzi! To za ważny problem!

Dziadkowie nie żyją. Myślę, że przez cały czas okazuję jej to, że mi na niej zależy jednak nie jestem pewien czy ona to dostrzega. Nie wiem już jak do niej podejść.