Raun Kaufman _ autyzm odsunięty na zawsze

Widziałam dziś w tvn wywiad z tym człowiekiem: w dzieciństwie miał zdiagnozowany autyzm, a dziś jest normalnie funkcjonującym w społeczeństwie człowiekiem. Co myślicie? Jest nadzieja?

Nadzieja jest zawsze. My otarliśmy się o diagnoze autyzmu. I na chwile obecną dziecko jak ze spektrum autyzmu ale przemy do przodu. Książke polecam, daje powera i otwiera oczy na to, że głównie o relacje chodzi. Kochaj i miłością lecz. Najważniejsze to zmienić siebie i podejście, uwierzyć że będzie lepiej.

Też zwróciłam uwagę jak tylko przeczytałam jakąś wzmiankę. Synek ma niektóre zachowania ze spektrum autyzmu i ogólne zaburzenia zachowania, do tego zaburzenia SI. Czytałam też że p.Kaufman to naciągacz i żeruje na wierze biednych rodziców w to że dziecko można "wyleczyć" z autyzmu. Nie wiem, synek jak napisałam, ma jedynie niektóre zachowania, cechy dzieci z zaburzeniami ze spektrum. Ale te metody o jakich on mówi, stosowane najpierw jedynie na wyczucie, potem przy pomocy chętnego psychologa i pedagogów, dają lepsze metody niż podejście typu: "chcę żebyś funkcjonował jak inni i tego od ciebie oczekuję, taka a taka ma być płaszczyzna na której porozumiesz się z innymi, w tym ze mną". Kocham małego, akceptuję, chcę mu pomóc, ale skoro oczekuję że on "wejdzie" w mój świat, to i ja muszę wejść w jego.

Moj syn ma zespoł aspergera. Ja byłam bardzo podobnym dzieckiem, zawieszałam sie, z polskiego byłam super, z matematyki zero, społecznie naiwna i w głupi sposób zwracałam na siebie uwagę, do tego duze zaburzenia integracji sensorycznej. Wszedzie pisza, ze autyzm jest na całe zycie. ja po okresie dojrzewania niemal calkiem znormalniałam, nauczyłam sie teorii umysłu, bardzo dobrze rozumiem mimike twarzy, wyraz oczu. Juz jako dziecko miała kolezanki, które mnie lubiły, z czasem zaczełam prowadzić bujne zycie towarzyskie, jestem lubiana, mam grupę przyjaciól, meza, dzieci. Szczerze mowiąc to, ze jestem osobą autystyczną, to największa sensacja mojego zycia, bo nigdy bym tego u siebie nie podejrzewała.

Ale jest autyzm wysoko funkcjonujący i tacy ludzie nieźle radzą sobie w życiu. Pracują, realizują się zawodowo i w życiu rodzinnym. Niestety są równueż autystycy mocno zaburzeni z niepełnosprawnością umysłową, posługujący się mową alternatywną lub żadną i naprawdę ten facet twierdzi, że dzieci z tego wyrosną? Rozumiem, że rodzice będą mieć zawsze nadzieję na poprawę losu ich dzieci, ale ten chłop to faktycznie łebski gość i niezły naciągacz.

Naciągacz czy nie, ważne że to pomaga. Takie czasy, że na chorobach się robi biznes. Mi podoba się to, że w końcu idzie ku lepszemu i szuka się przyczyn wielu chorób i próbuje się zaczynać od tego. Wiele osób skupiających się na objawach też nie małą kase bierze a dziecko trzeba nauczyć myśleć po co i jak coś ma robić a nie zrobić z niego robota wykonującego polecenia.

Ja też mam córkę z aspargerem. U nam niedawno została postawiona diagnoza i ja się bardzo boję i marwię :( Proszę napisz coś więcej o swoim synu, jak to u niego się objawia.

Laska przestań się bać :-) tylko kochaj, akceptuj swoje dziecko. Żadna diagnoza ci dziecka nie podmieniła, kochaj tak samo jak przed diagnozą. Asperger to zdolny i wrażliwy dzieciak, który mówi co myśli i chyba to największy problem dla otoczenia bo niby jak kilkuletnie dziecko może zwrócić uwagę dorosłemu;-).