Wszyscy myślą że jestem inteligentna, a ja czuję się głupia

Wiem tylko tyle, że potrafię myśleć analitycznie, jeśli chcę (ale równocześnie jestem np. słaba w matmie, łamigłówkach), często wyłapuję nieścisłości w wypowiedziach ludzi, potrafię dochodzić do trafnych wniosków, nie lubię schematyzowania, ale to chyba za mało, by nazwać się człowiekiem inteligentnym? Teraz czytam mało książek, bo nie potrafię się skupić, kupuję kolejne, które później wysypują mi się z półki, ale nie wszystkie dokańczam. Czytam głównie to, co mam zadane na studia...Oraz artykuły na różne tematy. Z których i tak nie zawsze dużo pamiętam (co mnie dodatkowo dobija). Mam wrażenie, że ubożeję intelektualnie, nie wiem, co się ze mną dzieje... Może to właśnie przez przekonanie, coraz silniejsze, że tak naprawdę jestem głupia - podświadomie się boję i dlatego unikam, co paradoksalnie może faktycznie prowadzić do realnej niewiedzy (a człowiek niemal 24 letni jednak powinien wymagać od siebie więcej, prawda?). W towarzystwie zresztą też unikam analizowania wielu rzeczy na głos, czasem uciekam od tematów (żyję bardziej w swojej głowie). Mam ambitne plany, ale nie potrafię nawet ich realizować, bo ciągle myślę, że nie jestem dość dobra. A jakoś wciąż obserwuję osoby, które nawet po latach nie potrafią pewnych rzeczy, nie są w nich tak do końca biegłe (czego ja nie rozumiem, i szokuje mnie to, jak można coś robić nieprofesjonalnie/nie będąc przygotowanym)a i tak odnoszą sukcesy.

*przepraszam za uogólnienie w wątku ("wszyscy"). Nie wiem, czy wszyscy, opieram się po prostu o opinie sporej ilości osób (a to i tak przecież zdanie ludzi nie jest tak istotne, jeśli ja o sobie myślę w taki, a nie inny sposób).

idź do psychologa

Dorzucę ciekawostkę; na tyle niepewnie czuję się w swojej skórze, że przeraża mnie nawet uczenie się czegoś w gronie innych osób. Stresuję się wtedy i mylę. Zaczęłam chodzić na taniec, ale często popełniam błędy (choć zdarzają się dni, kiedy biorę się w garść i jest troszeczkę lepiej, ale jednak przeważają chwile, kiedy czuję się bardzo, bardzo trwożliwie). Mam ochotę uciec i zrezygnować, ale całe życie tak robiłam - rezygnowałam z wielu pasji ze strachu. Muszę to w końcu jakoś przełamać, chociaż to będzie bolesny proces.

Ktoś ci zrobil wielką krzywde, ale jestes wspaniałą osobą, wierzę, ze ci się uda

chyba jesteś neurotyczką

Jesteś po prostu HSP. Tak samo jak ja. Nadwrażliwość. Nie da się z tego wyleczyć.

Słyszałam o HSP, robiłam sobie nawet testy i też niby jestem. Ale nie chciałabym używać nadwrażliwości jako argumentu na nie robienie niczego, co mogłoby coś poprawić w moim życiu. Nie chodzi o to, żeby spocząć na laurach.

O dziwo też byłem słaby z matmy. Nie wiem dlaczego. Niby mamy analityczny umysł, a z matmy kulejemy. Zresztą w swojej głowie często analizuje sporo rzeczy, przez co niczego się nie podejmuję. I po co mi ta analityczność ? Tylko mi zawadza, taka prawda.

co z tego

mam podobnie

up

jestes glupia, zadowolona?

głupia suka