Co sądzicie o związku z rozsądku, ale takiego w 100 %?

Od półtora roku spotykam się z facetem, który jest miły,dobry i spokojny, niezbyt przystojny,a może po prostu nie w moim typie? On planuje ze mną ślub,a ja niestety NIC do niego nie czuję, kompletnie nie pociąga mnie fizycznie,często mnie śmieszy (uważam,że jest słaby albo niemęski). Moja rodzina jest natomiast zachwycona takim potencjalnym zięciem...Czy uważacie,że warto brnąc w tą relację z rozsądku?Tylko dlatego,żeby nie być samemu?A może uczucie przyjdzie z czasem?..

Uwazam ze lepiej znalezc milego,spokojnego ale takiego ktory bedzie sie nam podobal. Jestes az tak zdesperowana ze musisz brac pjerwszrgo lepszego ?

Kochana wyprowadzę Cię z błędu, jeśli nie ma miłości na początku, to nigdy jej nie będzie. Mówi Ci to 46letnia rozwódka, która 20 lat temu wyszła za mąż z rozsądku. Efekt był taki,że po 5-6 latach od ślubu szczerze nienawidziłam swojego męża, chociaż nie robił mi krzywdy,po prostu był. Seks natomiast był koszmarem i przykrym obowiązkiem. Rozwiedliśmy sie po 15 latach, zaliczyłam alkoholizm, dwa poronienia i depresję. Dlaczego?Bo też liczyłam,że związek z rozsądku może się udać. Przemyśl to jeszcze!Pozdrawiam :)

a ja i tak uważam,ze to i tak lepsze niż bycie samemu, to jest dopiero straszne..:(

jeśli cię drażni jego widok tak mocno, że masz ochotę mu przyłożyć, to rzeczywiście zrezygnuj, bo szkoda chłopaka i ciebie też, ale z drugiej strony nie uważam żeby związki z rozsądku były złe, mogą być oparte na szacunku i całkiem nieźle działać, chociaż bez "chemii"

jeżeli jest dobrym "materiałem" na męża i będziesz miałą z nim spokojne,bezpieczne życie to czemu nie?najgorzej jeśli kiedyś naprawde się w kimś zakochasz??co wtedy? zniszczysz małżeństwo i drugiego człowieka.

Nie wyobrazam sobie zwiazku bez chemii, mimo ze lata swoje juz mam.to straszne.

nie jedna tak kalkulowała i źle skończyła..