depre

Witam. Postawiłam napisać na tym forum , ponieważ czuje ze mam depresje i potrzebuje rozmowy a nie mam do kogo się zwrócić o rade, pomoc. Mam bardzo liczna rodzinę ale tak naprawdę nie lubię bliski mówić o swoich problemach , zawsze wszystko opowiadam w super laty wach .Mężowi tym bardziej nie mogę się z wieżyc bo on zaraz będzie mnie oceniał i patrzyła na mnie z góry. Ostatnio mam coraz gorsze dni nie chce mi się kompletnie nic najchętniej przespała bym całe dnie, ale niestety nie mogę bo mam 2 dzieci syn chodzi do trzeciej klasy potasowej a córka ma 3 lata. Mąż pracuje za granicą i przyjeżdża co 2 tygodnie do domu a czasem nawet co tydzień jak ma tylko możliwość. Chociaż mam rodzinę czuje się taka nie potrzebna nie doceniona . Odkąd zaszłam z moja młodsza córką w ciąże nie pracuje. Opiekuje się dziećmi i domem .Staram się jak mogę gotuje mężowi na wyjazdy różne potrawy, lubię to robić bo wiem ze ciężko pracuje i stara się żeby nam nic nie brakowało wiec chociaż tak mogę się odwdzięczyć ., ale mam takie wrażenie jak by on tego nie doceniał gdy pytam się czy dobre to on od powiada „normalne” . Gdy przyjeżdża do domu staram się ładnie wyglądać maluje się i takie tam … Nie pamiętam kiedy by sam od siebie powiedział ze ładnie wyglądam zawsze sama musze się pytać ale i tak mi nie odpowiada . Choć jak bym się starła mam wrażenie, że on tego nie widzi. Kiedyś byłam nie zależna i bardzo silna a teraz czuje się taka malutka i taka głupia jak bym nic nie wiedziała. Choć bym chciała z nim porozmawiać na różne tematy to nie mogę bo on zaraz mówi ze wymyślam i zdziwiłam wiec jestem bezradna . A o mojej pracy to nawet nie chce ze mną rozmawiać i jest na mnie zły ze zaczynam ten temat , wiec wole się nie odzywać . Może nie przeszkadzało by mi ze siedzę z dziećmi w domu jak bym chociaż trochę była doceniona . Nawet mąż chciał żebym przytyła bo uważał ze jestem za chuda wiec przytyłam parę kilogramów dla niego . Tak bym chciał żeby mąż mnie wysłuchał i zrozumiał. Czasem nie chce mi się już żyć ,ale jak po myślę o mojej rodzinie nie mogła bym ich zostawić i tak ich zranić.