Trudna decyzja

Nie wiem, czy ktoś pokusi się o przeczytanie tego i jakakolwiek rade, ale próbuję. Mam 26 lat, od 8 jestem w związku, od 5 mężatką. Pierwsze półtorej roku naszej znajomosci układało się cudownie- ja 18latka, mająca duże problemy w domu, pragnąca miłości, chcąca jak najszybciej wyrwać się od rodziców, znajdowałam ukojenie w ramionach ówczesnego chłopaka. Szybko wynajelismy wspólne mieszkanie, a w okolicach moich 20stych urodzin okazało się, ze jestem w ciąży. I właściwie od tego czasu cos zaczęło się psuć. Mój wybranek pochodzący ze wsi, zaoordynowal porzucenie pracy w mieście i przeprowadzkę do jego rodzinnego domu. Ja oczywiście godzilam się na wszystko, wiec bezmyślnie spakowalam rzeczy i pojechalam z nim ku zgrozie najbliższych. Mój narzeczony spędzał czas głównie na spotkaniach z kolegami, podczas mojego pobytu w szpitalu (ciąża zagrożona ) bawił się na dyskotece o czym dowiedzialam się od jego życzliwej siostry. Bardzo mnie to wtedy ubodło -osoba, która była mi przyjacielem oszukala mnie w taki sposób. często mu to później wypominalam, byłam bardzo rozzalona. Po narodzinach syna zaczął się dla mnie najgorszy czas- mój maz przechodził właściwie samego siebie- zrobił się dla mnie chłodny, nie sepdzalismy wspolnie czasu, ignorował moje próby zbliżenia się do niego. na dodatek spotkania alkoholowe z kolegami przybrały formę wieczorów kawalerskich. Było nawet kilka epizodów z innymi dziewczynami . Jego rodzice raczej próbowali zamiesc sprawę pod dywan. I tak kilka lat znosilam to wszystko bo nie widziałam innej perspektywy, pozatym było i jest dziecko. Sytuacja na dodatek pogorszyła się ponieważ mieszka tu cale jego rodzeństwo które juz w większości po zakładało swoje rodziny, i w jednym domu jest naprawdę ciężko uniknąć konfliktów, a mój maz uparcie twierdzi ze nigdy się stad nie wyprowadzi bo przejmuje gospodarstwo. Ostatnio po tych 6 latach małżeńskiej beznadzieji stwierdził, ze bardzo mnie kocha i chce odzyskać, a to wszystko po odkryciu tego, iz ktoś inny zaczął mi okazywać zainteresowanie. Postanowiłam dać mu szanse ale pod warunkiem wyprowadzki z jego zaludnionego domu, abyśmy spróbowali żyć na swoim. On jednak odmawia , mówiąc ze ma tu gospodarstwo i absolutnie nigdzie się nie wyprowadzi. Z jednej strony łzy, ze kocha, ze chce zacząć od nowa, z drugiej, gdy ja proponuje iść w nowe życie daleko stad on odmawia... mam dość mieszkania na kupie... zupełnie nie wiem co myśleć...

przeczytalam i doprawdy nie wiem nad czym sie zastanawiasz. odpowiedz jest w tym co napisalas i jak to widzisz. przeczytaj to co napisalas i zapytaj sie siebie czy tak chcesz zyc. a maz? chcialby zony ale po swojemu. jakby mu zlezalo i by naprawde kochal to mialby gdzies jakies gospodarstwo. widac na kasie mu bardziej zalezy.

on się nie zmieni, on ciebie nie kocha ani dziecka ! uciekaj z tego wsiowego piekiełka bo szkoda życia i dziecko też tkwi w tym wszystkim!

wcale nie powiedziane ze nie kocha,szalał bo młody gnojek niedojrzały,kto teraz bawi się w dzieci w wieku 20 lat,to za wcześnie ,30 latkowie się boja niewoli a co dopiero gnojek,moze mu zalezec na gospodarce,tak to jest jak chlop ze wsi,korzenie,spraw by ci wybudował na tej ziemi oddzielny domek