Awantura o wszystko i nic

Hej. Pisze by sie wygadać. Wiem, ze tkwie w tym gownie sama na wlasne życzenie. Watpie by jakikolwiek facet byl taki nienormalny, ale może opisze swoj przypadek by pokazac ze można zyc gorzej. Otoz. Jestem w zwiazku z facetem od 3 lat, bywalo lepiej i gorzej. On jest po różnych terapiach i ciazkich przejsciach. Codziennir bierze psychotropowe leki na uspokojenie. Od jakiegos czas zaczal sie irytować na to, ze ja w weekendy chce sobie pospac do 8-9, a nie wstawac jak on o 6 rano. Nie spedzam jego zdaniem z nim czasu. Jestem ksiezniczka, ktora jego zdaniem sobie musi ciagle pospac i nie wspierac jego osoby. W tygodniu facet siedzi w domu i wydaje moje pieniadze, bo nie zarabia i tez otrzymuje kieszonkowe od mamusi. 33 lata, zyciowe zero. Dzis mi oswiadczyl, ze nie interesuje go moj bol woreczka zolciowego i zle samopoczucie bo on musi miec zrobionego tzw loda. By czuc sie dowartosciowany. Dowartosciowuje sie zdradami, awanturami, krzykami i bijatyka. Wmawia mi ze jestem zerem. Nic nie umiem i bez niego pewnie nie bede istniec. Chce wyjechac do Niemiec by sie odkuc, on na to ze pojedzie ale nie bedzie szukal pracy bo i po co? Moze byc utrzymankiem. Przeciez ja mu samochod kupie, inne zabawki. Psychol. Patrze na to co pisze i rece mi opadają. Jak można byc takim czlowiekiem i jak mozna z takim kims zyc. Przez moje braki w poczuciu wartosci. Ciaglr słuchAnie, jakim jest sie zerem poteguje takir problemy.