O prawdzie, nieprawdzie i o tym, że nigdy niczego

nie możemy być pewni

nie chcę wyważać otwartych drzwi, ale w sumie nie ma takiej rzeczy, co do której możemy mieć pewność, że jest taka, a nie inna

z uczuciami jest jeszcze gorzej

O tak...wszyscy jesteśmy nieprzewidywalni, w myśl zasady..."znamy się tyle na ile sprawdziliśmy się w danej sytuacji" , jeśli dodamy do tego jeszcze inne wypadkowe, to faktycznie...możemy dojść do wniosku, że rządzi nami przypadek. Co innego kwestia prawdy i kłamstwa.

nie, nie, z prawda tez nie jest latwo. Ja mam na mysli jej rozpoznanie (na przyklad prawdy dziejowej, takiej w historii)

i oczywiscie nie chodzi o klamstwo typu: "Jasku, zjadles dwa cukierki" "nie mamo, nie zjadlem", "alez tak, na stole leza dwa papierki!"

Prawda dziejowa...znana tylko z przekazów...dajmy na to Biblia- ile nieścisłości, jak bardzo można podważyć to co zostało tam napisane. Jeśli znamy coś li tylko z przekazów, tym samym nie możemy mówić o "fakcie autentycznym " ;-) A jak Ty to widzisz?

a z czego niby innego mamy to znac? Nawet jesli stoisz i widzisz, jak rzeka wychodzi z koryta i zalewa pola, to i tak nie wiesz, jaka jest bezposrednia przyczyna tego stanu (nie mozesz byc jednoczesnie na polu zalewanym i tam, gdzie rzeka sie rodzi). Ktos o tym drugim opowie Ci, a bedzie to prawda?

Ale do czego zmierzasz ?

a do tego, ze cokolwiek powiemy, pomyslimy, ze jest takie, a nie inne, nigdy nie bedziemy mieli pewnosci, ze jest takie a nie inne, bo brakuje nam informacji - pelnego ogladu sprawy. poza tym wszystko znieksztalcone jest przez nasza zdolnosc postrzegania. czyli w sumie nic nie wiemy i wiedziec nie bedziemy. Stad moze lepiej siedziec cicho. A na pewno nie warto oceniac

prawda dla każdego znaczy coś innego! każdy człowiek uczestniczący w jakiejkolwiek sytuacji, widzi i zapamiętuje ją zupełnie inaczej! czy to znaczy, że jego prawda jest inna? lepsza? a może gorsza, przekłamana dla innego uczestnika tejże sytuacji?? czyli prawda związana jest z naszym postrzeganiem i odbiorem danej sytuacjii!???

A i owszem, można dążyć do poznania "prawdy": odnajdziemy wszystkie dowody, informacje, poukładamy je w kolejnosci, która 'nam' wyda się własciwa i wyciągniemy nawet własne wnioski. I już... już wydawać bedzie się, że prawda, którą ustaliliśmy, jest jedyna i niepodważalna. A tu nadchodzi 'inny', bierze te same dowody, informacje i układa je w innej kolejności, zawsze zgodnie z jego zdolnością rozpoznawania i oczywiście wyciągnie w ł a s n e wnioski, równie słuszne i prawdopodobne. Ale zawsze tylko prawdopodobne!

Tak, masz rację, ale ...po co Ci świadomość tych kwestii...? Tzn.mam na myśli, czy wszystko, cokolwiek zrobisz, rozpatrujesz w tych kategoriach?

nie, do wszystkiego natomiast stosuję jedną zasadę: w gruncie rzeczy nie mogę być pewna, że to co widzę (i wiem) jest właśnie takie, jakie widzę (i wiem), ergo - osąd sytuacji (osób) może byc zniekształcony. Ergo - nie osądzam

czyli każdy człowiek jest twórcą swojej własnej prawdy! :D

nie, nie, to byłoby za proste.

słaby punkt: są fakty, o/w których prawda jest tak jaskrawa, że nie ulega wątpliwości

zakładam, że właśnie dlatego większość osób (nie tylko na kafe!) nie potrafi dojść do porozumienia na żaden temat!!! :D

a ja myślę, że wiekszości wydaje się, że WIE i stąd nieporozumienia

tak, większości wydaje się, że zna PRAWDĘ! ale nie wiedzą, że to tylko ich prawda wynikająca z ich punktu widzenia

W sumie to nawet dobrze: zbierze się trzech, którzy WIEDZĄ i w sumie można skonstruować jakąś prawdę 'prawdziepodobną'. To wartość dyskusji.

"nie, do wszystkiego natomiast stosuję jedną zasadę: w gruncie rzeczy nie mogę być pewna, że to co widzę (i wiem) jest właśnie takie, jakie widzę (i wiem), ergo - osąd sytuacji (osób) może byc zniekształcony. Ergo - nie osądzam" Chciałabym móc nie osądzać...bardzo chciałabym, ale czy jest to możliwe? Do czego mamy się odnosić w naszych osądach? Do jakich miar?Do tych które wytycza na kultura w której jesteśmy wychowani, czy też religia? Staram się zawsze rozumieć nim osądzę, wziąć wszystkie "za", bardziej niż "przeciw". ..ale mimo to osądzam.

to trochę jak z pewną moją przygodą: osądziłam a raczej przejęłam osąg ogólny, poznałam i po pewnym czasie nie mogłam przypomnieć sobie, skąd wziął się ten osąd pierwotny, bo nie znalazłam niczego, co by go uzasadniało. Pozostało mi wrażenie zdziwienia nad rozdziałem między stanem początkowym a tym, co następowało później.

na nasze postrzeganie zawsze ma wpływ i kultura wychowania, i religia! zwykle tylko one deprecjonują nasz osąd o prawdzie przez nas odbieranej

oj, chyba dużo więcej rzeczy ma wpływ na sposób, w jaki postrzegamy ;)

naturalnie że wiele więcej, ale te są podstawowe i na nie akurat nie mamy zbyt wielkiego wpływu ( nie biorąc pod uwagę buntu!) :)

Jak to nie mamy wpływu i dlaczego bunt?? Jeśli z czymś nie zgadzam się, nie biorę tego pod uwagę i eliminuję. Mówisz, że są tak silnie zakorzenione, że nie mamy na to wpływu? Kultura? Z obecnymi wzorcami? Nie stanowią dla mnie podstawy do wartościowania informacji. Nie zgadzam się z nimi i wystarczy. Z religią sprawa jest bardziej skomplikowana

A w sumie to nie wiem, jak to jest. i dlatego tym bardziej nie mogę powiedziec, ze jest tak, a nie inaczej.

to akurat, to dylemat każdego myślącego człowieka :)