Przeraża mnie moja obojętność w związku

Ale zwyczajnie na samym początku zawiodłam się na moim chłopaku. Niby wybaczyłam, niby zapomniałam o tym koncie na portalu randkowym ale jakaś zadra chyba została. Bo inaczej swojego zachowania wytłumaczyć nie umiem. W dodatku mam wielu kolegów i jak się nasłucham co ci faceci odstawiają to ludzkie pojęcie przechodzi. Kobiety też z resztą nie lepsze. Jak się tak nasłuchałam o tych wszystkich zdradach czy podłym podejściu do partnera to coś we mnie umarło. Nadal wstaję godzinę przed nim by przygotować mu śniadanie ale nie robię już tego z miłością a z poczucia jakiegoś obowiązku i przyzwoitości, że chociaż tyle mogłabym się dla niego postarać. Jeszcze na stałe nie mieszkamy razem i na tym też przestało mi zależeć. Przestałam marzyć o pięknym długim związku. Jakoś się wewnętrznie załamałam. Nie chcę od niego odchodzić ale zwyczajnie czuję, że gdyby on odszedł to popatrzyłabym tylko ze smutkiem, pokiwała głową i zajęła się dalszym życiem przyjmując tę oczywistą oczywistość. Paradoksalnie to on ostatnio dostał jakiegoś hopla na moim punkcie. Jak nigdy często do mnie dzwoni, pyta kiedy się spotkamy i nawet coś mi kupi. Co prawda mowa o żelkach z biedronki czy małym kwiatku ale ja takie rzeczy doceniam i biorę pod uwagę fakt, że wcześniej tego nie robił. Możliwe, że on wyczuł to moje załamanie. Chociaż staram się kamuflować i być dla niego dobra. Nie wiem czy minie mi ten kryzys? Czy któraś z was tak miała?