Boję się, że nigdy się już nie zakocham

Że całe życie będę sama, że nikogo nie znajdę kto by mnie pokochał (a ja jego). Mam 25 lat i nigdy nie zakochałam się z wzajemnością. Chciałabym mieć świadomość, że ktoś jest obok mnie, że jestem dla niego ważna...Bardzo chciałabym mieć ciepły dom w przyszłości, cieszyć się udanym małżeństwem - marzenia ściętej głowy w moim przypadku chyba... :( Wiem - marudzę...ale zebrało mi się na marudzenie. Czuję się niepewnie przez to, że mam skomplikowaną sytuację w domu. Boję się, że będę odbierana przez to w niekorzystnym świetle. Boję się, że nawet jak ktoś się mną zainteresuje to go rozczaruję sobą.Jestem nieśmiała i nie potrafię szukać na siłę...

Nie przejmuj się ;) Wiem łatwo powiedzieć ale lepiej mieć nadzieję niż nic nie mieć. Niech zgadnę wiek ma duże znaczenie pewnie co? Poniżej 24 rz to już pewnie odpada... A czasami to młodzi mogą być lepszym partnerem/ka niż starsi od nich ludzie

Wiek nie ma aż tak dużego znaczenia. Ważne żebyśmy byli na tym samym etapie rozwoju emocjonalnego - te same/bardzo zbliżone potrzeby i wartości. Aczkolwiek przyznaję, że młodsi faceci zazwyczaj wydają się raczej mało dojrzali (faceci w okolicach 20 r.ż.) - przynajmniej ja mam takie doświadczenia.

Widzisz ja mam 21 i nie uwazam sie za mniej dojrzałego. Wręcz przeciwnie. Wiecznie odstawalem od rówieśników dojrzałością. Z resztą wiek to tylko cyfra. Liczy się to co ma się w głowie, sposób myślenia i wiele innych rzeczy.

Być może jesteś faktycznie ewenementem :)

znam takich co się zakochali pierwszy raz dopiero gruuuubo po 50-tce, mając dzieci, domy i mężów :) no niestety, takie życie .....wyjdź za mąż po prostu za kogoś, kto będzie o Ciebie dbał, a z czasem na pewno się w kimś zakochasz, tylko wtedy nie będzie to tak różowo, jak byś chciała, bo pewnie on będzie zajęty i Ty zajęta - też niedobrze, wierz mi. Ale jak tak będziesz czekać na miłość życia, to nie będziesz miała ani domu, ani dzieci.

Chyba tak :) Dodać mogę jeszcze, że pozytywnie zakręconym, trochę samotnym i bardzo ambitnym :)

Powiem Ci tak: zakochałam się tylko raz w życiu, późno, bo miałam ponad 25 lat. I już nigdy więcej nic takiego się nie wydarzyło. Nie mam rodziny, szczęśliwego małżeństwa - jestem sama. I chyba wolałabym nie wiedzieć co to jest ta prawdziwa miłość, niż teraz żyć w takiej pustce, a przedtem w takim cierpieniu.

Hej, hej...ale przecież ludzie się dobierają w pary, żenią się i wychodzą za mąż - chcecie mi powiedzieć, ze to wszystko bez żadnych uczuć, tylko chłodna kalkulacja? :)

Ja tak nie twierdzę. Nie wiem skąd Ci to przyszło do głowy ale jest to błędne. Przynajmniej w moim przypadku.

jak tak czytam te wszystkie tematy, to zaczynam mieć wrażenie, że jestem jakąś niewyobrażalną szczęściarą - ani ładna ani nie mam wysokiej pozycji społecznej, mam nijaką pracę, ogółem jestem raczej przeciętniarą we wszystkim, a co więcej leczę się na nerwicę lękową, a nie miałam problemu z poznaniem wspaniałego mężczyzny. Może naprawdę przez brak wiary w siebie podświadomie blokujesz sobie możliwości, nie wiem....

Wiem, wiem - przejaskrawiłam trochę :) Ale to niesprawiedliwe, że jedni od razu znajdują sobie kogoś i są z nimi szczęśliwi a innym przychodzi to tak opornie...

gość dziś no jesteś szczęściarą :)

Widzisz a moim zdaniem nie ma ludzi przeciętnych we wszystkim. Zawsze znajdzie się cos w czym dana osoba świetnie się odnajduje, lubi to i wychodzi jej to najlepiej ze wszystkiego :) Współczuję tej nerwicy :/

Skąd jesteś autorko?

Dzięki za wspólczucie, to cholerstwo to istna maskra :P wracając do tematu, co autorko robisz w celu poszerzania kręgu znajomych?

Ja się przyzwyczailem że mam po tyłku zawsze jeśli chodzi o miłość i ogółem sprawy sercowe :/ Ponoć dobry ze mnie facet i w ogóle ale jakoś nie mogę znaleźć szczerej miłości z odwzajemnieniem... A tak to zawsze wszystko mi się udaje :) Praca w wymarzonym miejscu, autko, matura, egzamin zawodowy... Wszystko osiągam ot tak po prostu. Rozmowy kwalifikacyjne to dla mnie pestka... Szczerze to wiele bym zamienił z tych rzeczy aby być szczęśliwym i spełnionym w miłości.

Hej, wróciłam do Was pogadać i być może pomarudzić jeszcze :) Skąd jestem? Ze wschodniej części Polski :) Co robię by poszerzyć krąg znajomych? Tu jest problem...studia skończone a to była najlepsza okazja żeby kogoś poznać. W pracy sami faceci prawie ale zajęci...Ogólnie jak pojawia się jakiś sensowny facet to zawsze jest zajęty (w sumie się nie dziwię) :) Kiedyś próbowałam korzystać z popularnych portali randkowych ale nie wyszło mi za bardzo to szukanie. Imprezować i włóczyć się po klubach i barach nie lubię...Liczę chyba na to, że wymarzony facet spadnie mi z nieba :)

Zakochasz...pewnie nie raz...choć pragnienie poczuj... bo od niego wszystko się zaczyna.

Spadłem i jestem ! Tylko nie podałaś do siebie żadnego kontaktu :)

nie wiem czy szukanie tutaj to dobry pomysł :)

W takim razie spokojnej nocki :)

nie boisz się, że ludzie tutaj nie są stabilni emocjonalnie itp? :) Ja się boję, że na kogoś takiego trafię :P

kurczę...i spać muszę sama :( to jest duży minus jak dla mnie bycia 'singielką'...

Witam :)

spokojnie, przyjdzie czas, przyjdzie miłość.

Dzięki za słowa pocieszenia :) ...obawiam się, że jednak na mnie nie przyjdzie ten czas :P

Ja wiedziałam że się nigdy nie zakocham. Zawsze miłość platoniczna na każdym kroku. Lepiej żeby sama przyszła dla innych. Ja sama wolę otworzyć serce na nową miłość.