zastanawiam się czy nie dopada mnie jakaś choroba psychiczna

Bo do wszystkich się o coś czepiam... Chodzę szukam problemu wydzwaniam do firm z którymi współpracuję i wywalam im wszystkie swoje zastrzeżenia bez owijania w bawełnę-o wszystko się dopominam a sama zalegam z rachunkami i jeszcze nie zapłaciłam podatku za ten miesiąc.

ostatnio goniłam wymachując wyrwaną prze mnie tują ze zlości na tramwaj , który mi uciekł , goniłam go krzyczałam i groziłam tą tują. chyba nie jest ze mną tak żle?

Nawet do nauczycieli w szole dzieci łażę i kwestionuję ich podejście do mych pociech - nigdy taka nie byłam czy to objaw jakiegoś rozstrojenia? Od jakiegoś czasu pragnę by wszyscy traktowali mnie i moją rodzinę w sposób wyjątkowy. A mi samej brakuje takiego traktowania od strony własnego męża-więc może znów mam nerwicę bo straszna osa się ze mnie zrobiła.

Ale 8:46 to nie ja. Zresztą to widać gołym okiem prawda? Ja jechałam tramwajem jak miałam 5lat pod opieką mamy. Nie poruszam się komunikacją miejską i lubię dobre samochody.

Jedzenie aut też może świadczyć o chorobie psychicznej...

na oczach dzieci zjadam chińskie kalkulatory wmawiając im , że to gofry. czy to normalne?

Prędzej mam ochotę zjeść człowieka niż kalkulator! Puknij się w głowę podszywie i napisz gdzie mieszkasz podjadę i zapakuję cię do swojej samochodowej lodówkozamrażarki !

fajna jestes. lubisz w pupkę się kochać? to ja chętnier przyjade i seks w pupkę Twoją z Tobą... MMMMMMMMrozkosz