Najbardziej obawiam się, że, kiedy już zakocham się w partnerze, nie dam mu...

... wystarczającej satysfakcji w łóżku... Że nie powie mi tego wprost, by mnie nie ranić... I tak będzie się ciągnąć to nasze, hm, "pół-szczęście"... On będzie sfrustrowany, ja-osamotniona z tym problemem... Aż mnie zostawi lub znajdzie inną, a ja zostanę sama, bo "nie robiłam tego, co on lubi" lub "nie umiałam tego robić"... Będzie mnie zdradzał, ale nie będzie miał odwagi i chęci, by odejść, bo "poza seksem-jestem taaaka super"... Jeśli nie będę w stanie go zaspokoić, to czy uczucie ma szansę przetrwać?... Wątpię...

Pierdzielisz głupoty. Facet nie jest skomplikowany, to kobiety są dziwne i ciężko dojść o co w nich kaman. Ale wystarczy pogadać i otworzyć się na siebie. Wiadomo, że po pewnym czasie. Może być to krępujące, ale od czego jest alkohol? Rozluźnić się i szczerze pogadać o swoich potrzebach i poglądach opartych na doopie. Jeśli tego nie zrobisz, może się okazać, że zrobi to ktoś inny:) A wtedy będzie Ci nie do śmiechu. Przestań się zamartwiać tym czego nie ma, bo to nic dobrego Ci nie da. Jeśli oboje będziecie się rębać tylko przy zgaszonym świetle, to wpadnie do Was rutyna i nuda, które skutecznie zabijają związki.

Trening czyni mistrza