jakas pani chetna na seks przez kamerke ?

jakas pani chetna na seks przez kamerke

Café Myszka (ang. House of Mouse, 2001-2003) – amerykański serial animowany – opowiadania o przygodach, jakie mogą przytrafić się w barze. W każdym odcinku można zobaczyć kilka klasycznych kreskówek Walta Disneya. W Polsce ten serial jest dostępny na płytach DVD od 2002 roku, a od roku 2006 na kanale Disney Channel. Jest też spin-offem serialu Produkcje Myszki Miki. c

o co ci chodzi ?

Argentavis magnificens („ogromny ptak z Argentyny”) – wymarły gatunek znany z trzech stanowisk późnego miocenu, z centralnej i północno-zachodniej Argentyny (Ameryka Południowa). Największy znany nauce ptak latający jaki kiedykolwiek żył na Ziemi (większą rozpiętość skrzydeł mógł osiągać Pelagornis sandersi). Do tej samej rodziny należały inne wielkie ptaki drapieżne, takie jak podobny do niego, młodszy teratornis. Zamieszkiwał rozległe równiny dzisiejszej Argentyny, tzw. pampasy oraz podnóża argentyńskich Andów w późnym miocenie (8-6 mln lat temu). Podobnie jak dzisiejsze kondory był drapieżnikiem polującym w ciągu dnia. Prawdopodobnie korzystał z termicznych prądów wznoszących w Andach, ponieważ rozmiary i budowa jego skrzydeł sugerują, że był świetnym szybownikiem. Powietrze wypychane w górę przez wiatry trafiające na strome zbocza Andów oraz unoszące się nad trawiastą pampą zapewniało wielkiemu ptakowi znakomite warunki wznoszenia.

Wielka Niedźwiedzica (łac. Ursa Maior, dop. Ursae Maioris, skrót UMa) – gwiazdozbiór okołobiegunowy nieba północnego, a zarazem trzecia co do wielkości konstelacja nieba. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 125. W Polsce jest widoczny przez cały rok. Siedem najjaśniejszych gwiazd, często niesłusznie utożsamianych z Wielką Niedźwiedzicą, a stanowiących tylko część gwiazdozbioru, tworzy charakterystyczny i łatwy do odszukania na niebie układ Wielkiego Wozu (zwanego w niektórych krajach „Wielką Chochlą” lub „Wielkim Rondlem”), którego „dyszel” jest jednocześnie „ogonem” niedźwiedzicy. Oś tylnych kół, łatwego do odnalezienia przez cały rok i o każdej porze nocy Wielkiego Wozu, wskazuje na położoną tuż obok bieguna niebieskiego Gwiazdę Polarną, pełniącą nie tylko w przeszłości ważną rolę w orientacji na niebie. Żeby znaleźć Gwiazdę Polarną, należy przedłużyć pięciokrotnie odcinek pomiędzy betą i alfą Wielkiej Niedźwiedzicy. Wielki Wóz jest w Polsce układem okołobiegunowym.

Smilodon populator – wymarły gatunek ssaka drapieżnego z rodziny kotowatych z plejstocenu, należący do wymarłej podrodziny Machairodontidae. Największy z opisanych smilodonów. Pojawił się około 1 miliona lat temu w Ameryce Północnej, gdzie zajmował w późnym plejstocenie niszę głównego drapieżnika. Po połączeniu obu kontynentów amerykańskich, zasiedlił tereny Ameryki Południowej. Doskonale zachowane szczątki tego kota znaleziono w wielu rejonach Ameryce Południowej. Masa ciała wynosiła 220-360 kg, szczególnie duże samce mogły przekraczać 400 kg. Zwierzę mogło osiągać wysokość do 1,2 m w kłębie czyli osiągało rozmiary większe od współczesnego afrykańskiego lwa. Istnieją liczne przesłanki na temat trybu życia tych kotów: przypuszcza się m.in. że podobnie jak współczesne lwy żyły w stadach. Dowodem na to mogą być szczątki wielu osobników w jednym miejscu, co sugeruje możliwość istnienia u nich zachowań społecznych. Zaleczone złamania na niektórych kościach pozwalają sugerować, że ranne osobniki były karmione przez resztę grupy. Znaleziono kości gnykowe smilodonów, co udowadnia, że zdolne były do wydawania ryków podobnie jak dzisiejsze wielkie kotowate. Jeżeli przesłanki, sugerujące stadny tryb życia smilodonów okazałyby się prawdziwe, drapieżniki te mogłyby atakować nawet bardzo duże ssaki. Smilodon populator doczekał się pojawienia człowieka w Nowym Świecie. Wyginął 10 tys. lat temu.

Enceladus (Saturn II) – księżyc Saturna, odkryty w 1789 przez Williama Herschela. Enceladus jest szóstym pod względem wielkości naturalnym satelitą Saturna, jego średnica wynosi około 500 kilometrów. Jego nazwa pochodzi od Enkeladosa, jednego z gigantów w mitologii greckiej, który został przygnieciony przez Zeusa wyspą Sycylią. Enceladus jest stosunkowo niewielkim satelitą. Jego średnica wynosi około 500 kilometrów, czyli siedem razy mniej niż średnica ziemskiego Księżyca. Jego powierzchnia całkowita przekracza 800 tysięcy km², czyli jest ponad dwa razy większa niż powierzchnia Polski. Pod względem masy i średnicy Enceladus jest szóstym co do wielkości satelitą Saturna po Tytanie, Rei, Japecie, Dione i Tetydzie. Jest jednym z najmniejszych satelitów Saturna o regularnym, sferycznym kształcie, ponieważ wszystkie mniejsze księżyce z wyjątkiem Mimasa mają nieregularny kształt. Dokładniej, Enceladus ma kształt spłaszczonej elipsoidy o rozmiarach, obliczonych na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę Cassini, 513 na 503 na 497 km.

Mozazaur (Mosasaurus) – rodzaj wymarłej jaszczurki morskiej z rodziny mozazaurów (Mosasauridae); jego nazwa oznacza „jaszczur znad Mozy”. Była to jedna z największych jaszczurek w dziejach. Mosasaurus żył w okresie późnej kredy (mastrycht, około 71–66 mln lat temu) na terenach obecnych: Europy (Belgia, Holandia, Szwecja, Polska), Ameryki Północnej (USA; stany Dakota Południowa i New Jersey), Afryki, Nowej Zelandii i być może Japonii. Jego szczątki po raz pierwszy znaleziono w okolicach miasta Maastricht w Holandii w 1780. Był jednym z najpóźniejszych, najbardziej zaawansowanych ewolucyjnie i największych przedstawicieli Mosasauridae; Mosasaurus hoffmanni – największy znany gatunek rodzaju – mógł osiągać ponad 17,5 m długości (u okazu z Penzy sama czaszka mierzyła prawdopodobnie ponad 1,7 m). Czaszka M. hoffmanni była najmniej kinetyczna spośród Mosasauridae. Prawdopodobnie M. hoffmanni był zwierzęciem pływającym przy powierzchni, na co wskazują dość duże oczodoły i słabo wykształcone narządy węchu, przypuszczalnie w dość głębokich wodach przybrzeżnych. W miejscu żołądka u jednego z okazów M. missouriensis odnaleziono kości ryby skrzelokształtnej. Bell (1997) uważa rodzaj Mosasaurus za parafiletyczny.

Korona Północna (łac. Corona Borealis, dop. Coronae Borealis, skrót CrB) – niewielki, 73. co do wielkości, lecz wyrazisty gwiazdozbiór nieba północnego, leżący między Wolarzem i Herkulesem. Jego gwiazdy układają się w łuk przypominający diadem bądź koronę. Jego najjaśniejszą gwiazdą jest Gemma. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem wynosi około 20. W Polsce widoczny od zimy do lata. Gwiazdozbiór jest jednym z 48 wyznaczonych przez Ptolemeusza. Podobnym gwiazdozbiorem na południowej półkuli nieba jest Korona Południowa.

Strutiomim (Struthiomimus) (łac. udający strusia) – teropod z rodziny Ornithomimidae, żyjący w późnej kredzie. Osiągał ok. 4 metry długości. Tak jak wszystkie dinozaury z jego rodziny miał duże oczy oraz trzy duże wyposażone w pazury palce u kończyn tylnych, którymi podczas biegu chwytał podłoże. Był wyśmienitym biegaczem na płaskim i twardym podłożu mógł rozwinąć prędkość ok. 40-50 km/h, co umożliwiało mu ucieczkę przed większymi drapieżnikami. Prawdopodobnie był zwierzeciem wszystkożernym i stadnym.

Voyager 2 – bezzałogowa sonda kosmiczna wysłana w 1977 roku w przestrzeń kosmiczną z Przylądka Canaveral przez amerykańską agencję kosmiczną NASA. Rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo korzystnym położeniem planet, które umożliwiło odwiedzenie wszystkich gazowych olbrzymów: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna przez jeden próbnik. Z początku zadaniem misji było dokładne zbadanie Jowisza oraz Saturna, jednak sonda sprawowała się na tyle dobrze, że przeprogramowano ją, aby przeprowadziła badania również pozostałych planet zewnętrznych. Voyager 2 przesłał obrazy wszystkich czterech planet, ich księżyców i pierścieni. Jest jedyną sondą, która dotarła do Urana i Neptuna. Od września 2007 roku sonda znajduje się w obszarze płaszcza Układu Słonecznego. Jej zadaniem jest badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej. Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku.

Bazylozaur (Basilosaurus) – rodzaj prawalenia żyjącego w eocenie, od 40 do 34 milionów lat temu. Skamieniałości bazylozaura powszechnie znajdowane były już w XIX wieku w Luizjanie i Alabamie przez okolicznych mieszkańców, którzy wykorzystywali je między innymi jako meble. Doktor Richard Harlan, po przebadaniu szczątków zwierzęcia, stwierdził, że należały do 45-metrowego gada, nadając mu istniejącą do dziś nazwę, która znaczy "królewski jaszczur". Jednakże sir Richard Owen, po przestudiowaniu kręgosłupa, fragmentów żuchwy, kończyn oraz świeżo odkrytych żeber, słusznie stwierdził, że są to skamieniałości ssaka. Zaproponował w związku z tym nazwę Zeuglodon cetoides, która mimo że bardziej adekwatna, dziś jest jednak mniej popularna. Słowo zeuglodon odnosi się do kształtu zębów zwierzęcia, posiadającego 2 korzenie, typowego dla współczesnych ssaków morskich.

Tryton (Neptun I, gr. Τρίτων) – największy księżyc Neptuna. Został odkryty przez Williama Lassella 10 października 1846 roku, zaledwie 17 dni po odkryciu samej planety. Jest ósmym księżycem Neptuna licząc od powierzchni planety macierzystej. Nazwa pochodzi z mitologii greckiej. Tryton był synem Posejdona, greckiego odpowiednika rzymskiego Neptuna.

Jeleń olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus) – gatunek wymarłego ssaka z rodziny jeleniowatych. Zamieszkiwał w późnym plejstocenie i wczesnym holocenie od 400 tys. do 7 700 lat temu północną Europę (najwięcej jego szczątków znaleziono w Irlandii), północną Azję i północną Afrykę. Wielkością był zbliżony do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w kłębie. Posiadał poroże ponad 3-metrowej rozpiętości, ważące około 40 kg. Żywił się tym, co dzisiejsze jelenie. Z rysunków naskalnych wynika, że człowiek pierwotny często spotykał się z tym stworzeniem i polował na nie. Ze względu na łopatowaty kształt poroża jeleń olbrzymi był uważany za bliskiego krewniaka daniela. Późniejsze badania morfologiczne i molekularne wskazały jednak na jego bliższe pokrewieństwo z jeleniem szlachetnym i wapiti. Dopiero najnowsze badania genetyczne potwierdziły, że jego najbliższym krewnym jest jednak faktycznie daniel.

NGC 2736 (Mgławica Ołówek) – mgławica będąca najjaśniejszą częścią pozostałości Supernowej Żagla. Znajduje się w gwiazdozbiorze Żagla w odległości ok. 815 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta przez Johna Herschela 1 marca 1835 roku.