Nie chce mi się wychodzić z domu, kiedy nie muszę, a jak muszę...

to robie to z wielką niechęcią, ponieważ, żeby ruszyć sie gdziekolwiek najpierw trzeba sie doprowadzic do porządku (makijaż, włosy, a juz koszmarem jest to, że uj wie jak sie ubrać, żeby nie robić wiochy, zwłaszcza, że obecne czasy tak podbiły już poprzeczkę, że wszystko musi byc spasowane pod kolor, nie moze byc cieni pod oczami, itd... na samo wyjscie - wychodzić sie odechciewa... :(. Człowiek jest jakby niewolnikiem tego gówna całego systemu, nie wiem czego, matrixa, ja nie mam juz siły tego codziennie robić.. ale tez nie chce zeby powstala sytuacja typu ze wyjde a tu "paczące" sie jakies młode głupie k8rwy seplenily miedzy soba : "...oo popatrz, jaka dziadówa idzie", wiec maluje sie, ubieram i mozolny trud znosze zeby wyjsc na godzine z domu..calkowiecie bez sensu to wszystko jest

Mam tak samo jak ty jak ńie musze to nie wchodzę.

Mało tego.. jeszcze nadziej sie na sąsiadów, gadka- szmatka, wiadomo..i sciemniaj ze jestes w dobrym humorze, a w srodku sie gotuje ..czemu to wszystko musi byc takie problematyczne? NIe mozna wrócic do normalności chociaz? Żeby tak nie podbijac tej cholernej poprzeczki? Aby ją obniżyc.. nie to zeby miala problem z nadwagą albo coś.. w zasadzie to.. mnie nawet otyłe osoby nie przeszkadzają, ani z roznymi wadami, kazdy jest inny, nikt nie jest jak odlany z idealnej matrycy, wiadomo.. ale wychodząc mam takie wrazenie, ze mnie obcinają przynajmniej wiekszość.. i po chamsku gdzie s za plecami obgadują, patrzą na ręce, ja sie pytam po co ta chamówa? Czemu to ma sluzyc?

A gdzie mieszkasz?