Kaprys Amora i nasze (nie)szczęście

Byłem przekonany, że ją kocham, myślałem o ślubie, zmianie mieszkania, nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo się myliłem. Byliśmy u mojego kuzyna na weselu, jak przyjechaliśmy pod dom Panny Młodej, zobaczyłem ją na podwórzu i od razu poczułem, że ze mną coś się dzieje, teraz wiem, że to zadziałało w oby dwie strony. Nie wiem, czy przez przypadek, czy zrządzenie losu, w kościele siedzieliśmy obok siebie. Na zabawie potoczyło się wszystko lotem błyskawicy, po otrzepinach zapomnieliśmy już, że nie jesteśmy sami a w południe obudziliśmy się w przez nas wynajętym pokoju. Kaszana w oby dwu rodzinach (ona jest kuzynką Panny Młodej), moja (już „była“) pojechała sama do domu a jej chłopak szukał jej po całym hotelu i wszystkich krewnych we wsi. Na poprawiny nie poszliśmy. Dzisaj mija 10 dni, ja wyprowadziłem się z powrotem do rodziców ale długo tu chyba nie wytrzymam, matka albo wcale ze mną nie rozmawia, albo wyzywa mnie od padalców, zakały rodziny itp. Ona ma jeszcze gorzej, mieszka jeszcze z rodzicami a teraz jest największą szmatą we wsi. Wstyd dla całej rodziny. Podobno jej chłopak ma pierścionek zaręczynowy w kieszeni, chciał się na poprawinach oświadczyć. A ja zadaję sobie pytanie: Dlaczego nas to spotkało ? Dlaczego nasze (nie???) szczęście okupione jest bólem innych ? Nie potrafię sobie wyobrazić, co moja i jej były teraz czują, lecz oboje jesteśmy świadomi, że bardzo ich zraniliśmy. Mieliśmy jednak poświęcić się dla nich ?

Ja bym Cie udusila golymi rekami !

Nie, nie mieliście. Fajnie tak moczyć to w jednej, to w drugiej, a za chwilę w kolejnej. Wierność to przeżytek. Mam nadzieję, że kiedyś też ci ktoś rogi przyprawi i będziesz cierpiał, tak bardzo, że się z tego już nie podniesiesz. Niech się stanie!

Ale z was padalce! Jesteście siebie warci! Najpierw kończy się jeden związek i dopiero wchodzi w drugi. Z niej k****, a Ciebie s*******n, powodzenia w życiu.

Samo życie, mnie też zostawiła po 3 latach.

Ona tak szybko cie zostawi jak tego pierwszego. Tego ci zycze.