Nie bądź sfrustrowanym samotnikiem!

Ot, taki mały apel. Zasiadam sobie do forum, poczytam sobie, może wymienię myśli... i, o zgrozo, cała armia niepotrzebnych samotnych kobiet po 30. Panowie się przewijają, ale nie w tematach, więc przepraszam za nieuwzględnienie. I tak: jestem sama, też chciałabym nie być sama, pragnę udanego związku itd. Tak, samotność jest straszna, ale marudzący, zdesperowany samotnik jest równie straszny i... kompletnie niepotrzebny w danej sytuacji. Zirytowałam się. Po pierwsze, załóż, że być może zawsze będziesz sam/a - planujesz całe życie być nieszczęśliwy czy może coś z nim zrobić? Po drugie, chcesz poznać kogoś, kto jest radosny, pogodny i kochający, a nie równie sfrustrowany i dziecinny, więc co chcesz mu dać w prezencie? Po trzecie, mamy epokę samotności na własne życzenie, takich samotnych jest całe mnóstwo, co oznacza, że szansę na spotkanie "swojego kogoś" są bardzo duże, więc nie trzeba się tak łamać - ważniejsze jest, żeby ten drugi dojrzał i dał się wyłapać w tłumie. Po czwarte i najważniejsze, dlaczego jestem atrakcyjna dla kogoś? Za co ludzie mnie lubią i kochają? - i właśnie to w sobie pielęgnować. Bardziej chcecie dostać niż dać i na tym polega problem. Życie jest życiem, nie jest ani bardziej zawiłe, ani trudniejsze niż kiedyś, a samo jest wartością. Jeśli macie dość takiego życia, po prostu tak nie żyjcie. Nie musicie udawać, że nie potrzeba Wam związku i miłości. Nie musicie udawać wiecznie szczęśliwych i zadowolonych - kto Wam każe? Ale też wypadałoby czasem zwyczajnie być zadowoloną i radosną. Słońce świeci, zdrowie dopisuje, życie trwa i nie wiadomo, co mnie jeszcze spotka ani co czeka za zakrętem. Z niedzielnym apelem: weźcie się w garść i dużo radości.

P********z.

Niby fajnie, ale nie jest tak, ze jest duzo samotnych osob, wrecz przeciwnie, po 30stce malo kto jest sam.

Lepiej być sfrustrowanym samotnikiem, niż swoją frustrację i wieczne niezadowolenie przelewać na partnera :) Mam dużo takich par wokół siebie.