Chcę działać, ale nie mogę się do tego zmusić :(

Cześć :) Moja sytuacja przedstawia się następująco: Przez ostatnie dwa lata miałam sporo problemów dużej wagi (w szczegóły nie chcę się wdawać, jeszcze za mało czasu upłynęło bym mogła mówić o tym ze względnym spokojem), przez co zawaliłam totalnie naukę, nie mam kompletnie żadnej wiedzy z materiału, jaki powinnam w tym czasie opanować, z żadnego przedmiotu, co mi nieco ciąży (brakuje mi tego gdy miałam wrażenie, że "coś" wiem). Teraz wszelkie kłopoty udało mi się rozwiązać. Do końca szkoły został rok, mam ambicje skończenia jej z bardzo dobrymi wynikami (jakie zawsze miałam przed dwoma laty). Niestety wyszłam z wprawy, już nie wiem jak zabrać się za naukę (jeśli już się za coś wezmę to idzie strasznie opornie - kiedyś zapamiętywałam wszystko od razu), od czego zacząć, za to myśl o tak dużych zaległościach dodatkowo mnie przeraża. Chciałabym znów zacząć żyć jak za czasów gdy żadnych wielkich problemów nie miałam, z uśmiechem na twarzy, z motywacją do życia, radością z codziennych spraw i by znów duża ilość nauki była dla mnie normą i frajdą, ale nie wiem jak. Coś mnie jakby "blokuje" przed zaczęciem, nie radzę sobie sama ze sobą :( Dużo czasu spędzam na spaniu, słuchaniu muzyki, spacerach. Wciąż myślę jak fajnie mogłabym żyć, jak super byłoby się poświęcać nauce, cały czas coś robić, działać. Pomóżcie, proszę, już nie wiem co robić. Mam dość takiej egzystencji, chcę zacząć na prawdę żyć!