urażona duma męska

Witam. Spotykamy się od 3 miesięcy . Między nami jest więź emocjonalno- fizyczna, mamy wspólne zainteresowania , wiele tematów do rozmów, więc można powiedzieć ,że wszystko jest OK. Spotykaliśmy się bardzo często / czasem codziennie/i super spędzaliśmy czas, to z inicjatywy faceta, nie mogę powiedzieć ,że wszystko wychodziło od niego ja też jakiś udział miałam ,ale głownie on. W luźnej rozmowie wyszło , że faceci potrzebują przestrzeń on też , zaznaczam , że nigdy mu nie ograniczałam. Ja jako kobitka zaczęłam te słowa analizować ,dochodząc do wniosku ,że muszę się trochę zdystansować . Co pomyślałam zrobiłam . Widzieliśmy się, sobota, niedziela , poniedziałek ,wtorek pisaliśmy trochę w środę chciał abym do niego przyszła delikatnie odmówiłam ,w czwartek byliśmy razem z moimi znajomymi wracając dość późno kilka razy proponował abym poszła do niego/nie nie to nie o sex chodziło /odmówiłam ,że późno . W sobotę z góry wiedzieliśmy , że nie pogodzimy wspólnego wyjścia gdyż nasi znajomi mieli imprezy więc osobno spędziliśmy, coś tam pisał i było ok. W niedzielę odezwałam się ja późnym popołudniem , poszłam do niego już nie zaproponowałabym została ale nic się nie stało . Przez kolejne dni odezwałam się ja spotkaliśmy się ale widać ,że jest dziwnie niby rozmawiamy ale diametralnie krok do tyłu zrobił. Zaproponowałam wyjście w weekend no zgodził się ale pytania padły ile nam zejdzie bo z kolegą się ma spotkać itp. Zamilkłam nie odzywa się dwa dni ja też nie On tak się starał chciał codziennie spotykać a ja odmówiłam kilka razy. Mógł zrozumieć , że ja nie chcę ale ja tylko dałam mu przestrzeń. Teraz to ja się odzywam ,on pierwszy nie ale odpisuje dość szybko. . Moje pytanie czyżbym uraziła męską dumę ? Odzywać się czy czekać , desperatką nie jestem, zależy mi na znajomości .Czy to męskie EGO jest takie silne czy może po prostu ma to w nosie i nagle już nie chce kontaktu ze mną.