Umowa na czas nieokreślony paradoks

Chcę się z wami podzielić poczynaniami w naszej firmie. Jest to duży zakład produkcyjny, który tonie i brzytwy się chwyta, bo mało kto chce tam już pracować. Więc ratuje się pracownikami ze wschodu i atrakcyjnym zatrudnieniem, skraca czas umów o pracę, i żeby zatrzymać pracowników szybciej daje umowy na czas nieokreślony. I tu dochodzi do paradoksu, bo okazuje się że najbardziej przerąbanie mają pracownicy ze stażem od 2 - 3 lat. Przykładowo taki 2-3 latek (:D) pracował przez agencję pracy tymczasowej dajmy na to 12 miesięcy ( rok, dwa trzy, lata temu strasznie długo się przez agencję pracowało w porównaniu z tym co dzisiaj). Potem "przejął" go zakład i dostał kolejną umowę na 1,5 roku. Trzecia jak teraz wiadomo ma być stała, więc sobie taki 2 latek czeka i czeka. I teraz przychodzi nowy, który robi przez agencję 3 miesiące, zakład go przejmuje i dostaje TYLKO 6 mieś. umowę, a potem umowę na stałe. Co najlepsze ten 2-3 latek jest w jakimś stopniu za niego odpowiedzialny, z racji doświadczenia zawodowego i kompetencji, a i tak ten co krócej robi lepsze perspektywy dostaje. Znacie podobne przykłady???

Przecież to można wynegocjować. Można się zbuntować. Ja mam inny paradoks: nikt mnie nie chce przyjąć na umowę zlecenie ani o dzieło :D