Wieczne czekanie na kogoś, na coś..

Witam wszystkich. Mam 21lat, od dwóch lat jestem mama. W ostatnim czasie uświadomiłam sobie, ze moje życie oparte jest głównie na czekaniu, mianowicie wstaje rano i czekam aż będzie południe, aż mama wróci z pracy i czas mi przy niej szybko zleci, na wieczór , az syn pójdzie spać, na męża który jest za granicą, na jego urlop, pozniej na jego powrót do pracy, az syn pójdzie do przedszkola. Przeraza mnie to ciągle czekanie. Nie potrafie wypelnic czasu dziecku jak i sobie. Nie daje jak i również nie dostaje nic od życia. Jak wypelnic ta 'pustkę' i nie dzielić życia na fragmenty ?? Pozdrawiam,A.