Jak wytłumaczyć zachowanie kota

Otóż mój roczny koteł od paru miesięcy za każdym razem kiedy wychodzimy z męzem do pracy,zostawia pod drzwiami wyjsciowymi swojego pluszaka (kota) :) Za każdym razem jak wracamy, pluszowy przyjaciel kota leży pod drzwiami. Macie pomysły jak to wytłumaczyć?

Spędza czas pod drzwiami czekając na wasz powrót.

Próobuje pokazac,ze czeka,teskni za Wami i gdy jestescie w pracy cierpi. Tak sie utarlo,ze to niezalezne stworzenia,chodza swoimi drogami ale bardzovpotrzebuja towarzystwa czlowieka. Zwlaszcza te domowe,ktore maja utemperowany temperament. Moj kot zje z miski tylko i wylacznie wtedy gdy ja jestem tuz obok. W trakcie jedxenia unosi glowe i sprawdza czy jestem o patrze na niego. Jak odejde i nie zwracam uwagi miska jest pelna.Nie uczylam go tego,tobi tak od samego poczatku i wybral mnie na swoja opiekunke,meza ledwo toleruje:-) Mam to szczescie,ze pracuje w domu i nie znikam na wiele godzin. Kiedys nie bylonas troche dluzejnto zdemolowal przedpokoj :-)

bo psy i koty nie lubią same zostawać, jak są jedynakami. Dwa koty, pies i kot to już lepiej. Pojedyńczo robią dziwne rzeczy, demolka, nasza kotka nawet robiła poza kuwetą często, potem dostaliśmy psa i jakoś się uspokoiło. Tylko rozciągały zabawki i poskakane łóżko

Hehe, no mój słodziak najchętniej robi kupę przy mnie :) jak nie ma nikogo w domu to rzadko kiedy robi sam. Musi mieć towarzystwo ;) Tak myślałam że może chodzić właśnie o tęsknotę. Dwa tygodnje temu wrócił z 10dniowego pobytu w kocim hotelu i dopiero po tygodniu doszedł całkowicie do siebie. Nie zdawałam sobie sprawy ze kot może tak przeżywać rozłake :)

Jest taki stereotyp, że koty nie przywiązują się do ludzi, żyją jakby obok, mają swoje drogi i muszą szwendać się po okolicy. Nie wychodzące są nieszczęśliwe. Tak myślałam w przedszkolu, ale wkrótce zmieniłam zdanie. Kot wychowany od małego z ludźmi, głaskany, ktoś się z nim bawi i ma wszystko, czego mu potrzeba przywiązuje się do właściciela, nawet chodzi za nim jak cień. Taki był kot rodziców, kastrat, przytulanka. Koty z sąsiedztwa były takie stereotypowe właśnie, nikt się nimi nie zajmował, tylko karmił i w razie potrzeby do weterynarza. Szwendały się gdzie chciały i długo nie pożyły. Mieli co chwile inne, a kot rodziców żył prawie 20 lat