przeraża mnie śmierć i utrata bliskich

a mam dopiero 24lata...:( jestem 5lat w związku i czasem sobie myślę, że jakby któregoś razu coś mu się stało to chyba bym umarła z rozpaczy..to samo mam z rodzicami, Boże jak mnie to męczy :( wiem, że taka jest kolei rzeczy, jedni się rodzą, a drudzy umierają, jednak boję się, że się nigdy więcej do nich nie przytulę, nie uśmiechnę a nawet nie pokrzyczę.. cięzkie jest to życie z taką myślą

byłam dzisiaj na grobie koleżanki, która kilka lat temu odebrała sobie życie... to jest takie smutne, jak to możliwe, że jej już nie ma? a wspomnienia zostały.. jakby wyparowała, nigdy nie pogodzę się ze śmiercią, ani chłopaka, ani rodziców, ani siostry...nigdy , prędzej umrę z płaczu i głodu, bo w stresie nic nie jem.... nie boicie się? ja tak czasem sobie myślę ( a jestem nerwową osobą ) że powinnam zamknąć buzie i się nie odzywać jak coś mnie zdenerwuje, bo życie jest jedno, a nie chce komuś przykrości sprawić, kocham ludzi..ale wiadomo rodzinę najbardziej no i mojego faceta ...martwię się o niego, martwię się, że umrze pierwszy, a ja zwariuje.... ja wariowałam jak mnie 3miesiące w kraju nie było, bez niego...daleko ..i sobie myślałam, że jakby coś się stało, to nawet nie zdążyłam się pożegnać.. skąd u mnie takie przemyślenia?

Koło 40 będziesz stara, brzydka a rodzice odejdą. Ja tak już mam i dalej żyję i wiem będzie gorzej. Ciesz się życiem i nie zamartwiaj.

Każdego przeraża, tylko nie każdy się przyznaje.

czemu mają odejść kiedy będę koło 40? moi rodzice mają już po 59lat i rodziców po 84-86lat, którzy o dziwo trzymają się świetnie..poza tym, nie uważam, że mając 40lat człowiek jest stary i brzydki, wszystko zależy od tego jak się czujesz i czy dbasz o siebie..poza tym aspekty wizualne to ja mam w d***e, po prostu nie umiem się nacieszyć obecnością bliskich...mogłabym z nimi żyć w symbiozie i kiedy jeden z nich umiera to ja razem z nimi...przeraża mnie utrata bliskich bo za bardzo ich kocham..kocham nad życie, wlazłabym w ogień za nimi, mogłabym być całe życie ślepa i bez nóg, byle tylko oni żyli