Wyjazd męża i małe dziecko :(

Witam czy są tu mamy które mają dziecko w wieku niemowlęcym i są z nimi całkiem same ( bez pomocy babć, ciotek itp) a ich mężowie niema w domu po kilka dni bo pracują? Boję się że sobie nie dam rady i wysiade psychiczne i fizycznie

Mąż wyjechał na 3 miesiące kiedy dziecko miało tydzień, poza synem był jeszcze pies, którego musiałam wyprowadzać 5 razy dziennie- dałam radę bez problemu i pomocy, choć była mi ona proponowana

Moj maz tez byl caly dzien w pracy a ja sama w domu z blizniakami, 3 latkiem i zadnej pomocy. A tu z jednym i wielki problem buhaha

Moje dziecko ma juz 2 lata ale z perspektywy czasu ci powiem ze sama szybciej dasz sobie rade z malym niemowlakiem niz z rocznym dzieckiem ktoro zaczyna chodzic i trzeba non stop pilnowac zeby czegos sobie nie zrobilo. Mieszkam za granica, tez nie mialam nikogo do pomocy, a maz co prawda nie wyjezdzal nigdzie ale czesto wychodzac rano wracal wieczorem (taka praca). Wiec nie nastawiaj sie negatywnie, wszystko bedzie ok!!

Facet, jak to facet głównie kręci się pod nogami, mało pomoże a jedzenia i seksu woła... Do tego, żeby posprzątane było. Sama będziesz miała święty spokój. Posprzątasz kiedy zechcesz, zjesz kanapki na obiad i nóg nie będziesz musiała golić ;-) Pozazdrościć! :-)

Ja tak mam od urodzin małego. A teraz ma 11 miesięcy. Raz tylko poprosiłam moja mamę o pomoc i to byla tragedia. Jak jestem sama to mam wszystko poukładane, caly dzien ma jakiś rytm. Ktos trzeci mi go tylko zaburza. Szczerze to nawet moj mąż jak zjedzie to ja jestem jakaś wybita z rytmu. Dasz rade napewno. Olej sobie sprzątanie i gotowanie to jeszcze odpiczniesz

gość dziś Moj maz tez byl caly dzien w pracy a ja sama w domu z blizniakami, 3 latkiem i zadnej pomocy. A tu z jednym i wielki problem buhaha xxx Ty chyba dzieci masz w wyobraźni, skoro masz jeszcze siły to, by pisać złośliwości na kafeterii

Ja mam 3 latka i 1,5 roczna córkę, jestem z nimi sama od pon do pt. Mieszkam daleko od kraju i nikt mi nie pomaga. Dasz radę, zobaczysz

Kochana dasz radę. Jesteś silna. Kobiety są silne potrafią opiekować się dzieckiem , gotować obiad i chatę sprzątać. Widzę po mojej Ksiezniczce jak sobie daje świetnie radę gdy ja jestem w pracy.

ja mam 6 latka i urodziłam córke rok temu. Mąż w delegacji od pon do piątku. Dałam radę, chociaż ciężko było głównie przy jakiejś chorobie małej, czy katar czy kaszel to ją budziłam rano żeby syna do szkoły zawieść. Teraz od września bedzie to samo. Jak syn był w szkole to ja z małą odsypiałam.

Mòj mąż też dużo wyjeżdzał zostawałam napierw z jednym dzieckiem. Pòźniej z jednym i w ciąży aż w koncu z dwòjką. Było ciężko. Chociaż z czasem przywykłam i ustalilam sobie rytm dnia. Najbardziej się bałam, że coś się stanie a ja wpadnę w panikę i nie będę wiedziała co robić bo u nas to mąż zachowuje zimną krew. Ja to w ogòle nie lubię być sama w domu szczegòlnie nocami więc przeżywałam bardzo ;) Dasz na pewno radę :) Powodzenia :)

Zostaje z dwójką malutkich dzieci a mąż cały dzień w pracy i muszę sobie radzić.Nie Ty jedna tak masz.

Co to za "rodzina" :( ja bym sie zaplakala z tęsknoty za mężem:( wspoczuje wam takiego zycia.

Normalna rodzina, nie każdy musi siedzieć i płakać, życie to życie i jakoś zarabiać trzeba

No tak kasa ważniejsza niz obecnosc ojca w zyciu dziecka.

Ale Ty glupia- jest wiele zawodów, w których pracuje się tygodniami poza domem

Mój był kierownikiem budowy- przez półtora roku jeżdził po polsce warszawa kraków łódz-ja sama z dzieckiem odkąd malutka skończyłą 8 miesięcy. Zjeżdzał na weekend i to nie każdy. Wrócił jak skończyła 2 latka i chętnie bym go wywaliła znów.

Jesteś matką i będziesz widziała dokładnie co robić i jak sobie poradzić. Też się bałam a teraz cały czas mąż wyjeżdża na dwa tygodnie i na weekend wraca, a dzidzia ma już 4 miesiące .

Pierwsze trzy miesiące najgorsze potem już z górki będzie ;)

Dasz radę, mój mąż doatał pracę w innym mieście jak dziecko miało 5 miechów, sama zostałam i to z psem jeszcze, nie było łatwo ale na szczęście mąż już wrócił.

Ja sobie przy moim dziecku tego nie wyobrażam. Przez pierwsze 3 miesiące był 100% czasu na rękach. Nie dało się goodłożyć nawet na minutę. Każde moje wyjście do toalety to był ryk. Pierwszy posiłek jadłam jak mąż wracał z pracy. Nawet jak był w głębokim śnie i poczuł pod sobą podłoże to od razu ryk, że mało się nie udusił. Tak więc jak bym została sama z takim dzieckiem to bym padła po tygodniu z głodu i braku snu

Ja rozumiem, że kobiety są silne, zaradne i są tytanami pracy, ale nie żal wam, że dzieci praktycznie nie znają swojego ojca? Mojego męża nie ma pn-sobota 7-17.30 i jest już zmęczony dojazdami i tym, że tak.mało jest w domu i niewiele czasu spędza z synkami. Stracony czas się nie wróci. Szuka równie dobrej pracy w pobliżu domu. Wiem, że trzeba pracować, ale piszecie w tak optymistyczny sposób o braku ojca w domu, że aż wydaje mi się to nienaturalne.

to siądźmy i płaczmy, że nasi mężowie mają takie, a nie inne zawody- coś to zmieni? komuś to pomoże? bo dziecku na pewno nie

Przykro? Większość, że was jest zadowolona że się stary nie pęta pod nogami. Byle kasa była, on już niekoniecznie, prawda?

głupia jesteś, skoro tak twierdzisz, no ale co poradzić

Szczerze to ci faceci są sami sobie winni. Wolałbym pracować po 8 godzin za marną kasę niż nie widywać się ze swoim dzieckiem. No chyba ,że te żony ich tak cisną.

wyżej wspomniany kierownik budowy, żołnierz zawodowy, urzędnik państwowy, sędzia sądu najwyższego, funkcjonariusz celny, marynarz, kierowca, pilot, pilot wycieczek zagranicznych- to tyko przykłady zawodów, gdzie czas pracy, czy rozłąka z rodziną to rzecz niestety normalna, ale lepiej krytykować, niż ruszyć mózgiem, że ktoś może robić coś innego, niż machać łopatą na budowie, czy przerzucać papierki w biurze od 7-15

Jak byś pracował za marną kasę to by cie szybko twoja lala wymieniła na inny model i dziecko widział byś co najwyżej w dniu płacenia alimentów.

Jak to mój kolega mówi... Za wypłatę w euro to i żona chętniej daje :)

Jak jedna kobieta moze drugiej napisać ze wszystko bez problemu, elegancko...i ze któras miała wiecej na głowie a autorka ma z jednym problem...co za ludzie. Ja jestem samotną matką i nie ukrywam - bywało i bywa nadal cięzko. Póki dzieciaczek jest zdrowy to jakoś jest - trzeba wychodzic na spacery chociazby nawet i z dzieckiem do sklepu - co na poczatku mnie przerazało bo dziecko płakało a potem zbierało wszystko z pułek ale w koncu sie nauczyło. No najgorzej jest przez ten pierwszy okres jak dziecko nie spi całych nocek...potem juz coraz lżej ale wazne aby uczyc dziecko samodzielnosci od najmłodszego. Moja mała w wieku 2 latek potrafi juz sama sie ubrac, umyc ząbki i wpajam jej nawyki np sprzatania zabawek, odkładania bucików razem na miejsce i upominania sie o np umycie rączek...takie pierdoły jej pokazuje. Potem jest łatwiej...bo najgorzej chowac dziecko od kloszem....do sklepu nie, na spacer nie, tego nie, tamtego nie...a potem sie wkurzamy bo dziecko ma 5 latek i niewiele potrafi nie mówiac juz o samodzielnosci.