Nie potrafię znieść krytyki

Ten problem męczy mnie już od bardzo dawna. Nie potrafię się z nim uporać. Mianowicie: nie potrafię znieść, gdy ktoś ma inne zdanie niż ja. Nie chodzi o to, że nie pozwalam mu/jej mieć innych poglądów, ale zawsze mam wtedy wrażenie, że ta osoba atakuje moje poglądy, moją wizję świata i je wyśmiewa, uważa za głupiutką, naiwną kretynkę. Bardzo ciężko to przeżywam, gdy ktoś ma inne poglądy niż ja, myślę wtedy o tym kilka dni. Jest jeszcze inny problem-nie potrafię znieść krytyki moich poglądów/czynów/marzeń/ mojej osoby. Zawsze, gdy ktoś mnie krytykuje, mam ochotę uciec na kraniec świata albo uciszyć tę osobę. Brakuje mi pochwał, słów podziwu, uznania. Czasami (wiem, że to źle o mnie świadczy, ale muszę to napisać) mam taką wizję: żyję na samowystarczalnej wyspie, gdzie mam dom, dowodzę tą wyspą a mieszkańcy tej wyspy mnie nieustannie chwalą, podziwiają i uznają za VIP-a, najmądrzejszego i najwspanialszego człowieka na świecie. Nie potrafię nawiązywać kontaktów z ludźmi. Marzę o tym, żeby otaczać się paczką ludzi, którzy myślą w 100% tak samo, jak ja, i nigdy nie kwestionują moich poglądów i przekonań. Każde, najmniejsze słowo krytyki mnie przygnębia i doprowadza do płaczu, odczuwam nawet taki lekki ból fizyczny z tego powodu.Co o tym myślicie? Co mam z tym zrobić? Jaka jest tego przyczyna?

Odpowie ktoś?

był taki okres stalinizmu kiedy gdy ktoś myślał inaczej niż komuniści wielu się to nie podobało i wpadał w niełaskę , a gdy nie chciał się "poprawić" kończył " w szpitalu psychiatrycznym . To też jak na dworze Kleopatry koś ośmielił się mieć inne zdanie lub nie kłaniał się jej głęboko , to kończył w klatce lub arenie z lwami . Lub podobnie obecnie czy ktokolwiek w północnej Korei ośmielił by się mieć inne zdanie niż wódz jaki byłby jego los . Ty też możesz niedługo przejść do "czynu" gdy ktoś będzie miał inne zdanie niż twoje .

Nie, nie zostanę dyktatorem. Zastanawia mnie tylko, skąd u mnie się wziął taki problem i jak sobie z nim radzić.

Odpowiedz to dzieciństwo miałaś nieciekawe lub wysmiewamie w grupie rowiesniczej

Dokladnie jak gosc powyzej,do tego jacys nieciekawi rodzice,ktorzy zniszczyli ci poczucie wlasnej wartosci stawiam na matke. x rada? przyjac na razie siebie taka jaka jestes,i czytac duzo ksiazek

Mam identycznie, może poza tą wyspą. Czuję się jak zero. Jakbyś o mnie pisała, wszystko tak samo.

masz niskie poczucie wlasnej wartosci,dlaczego? pytanie do Ciebie,sama siebie katujesz..pytanie ile jeszcze czasu to zniesiesz

Mam, cały czas przepraszam że żyje. Mam 23lata...

jasne jeszcze przepraszaj..a co powiesz na taki link? obejrzenie ci go zajme mniej czasu,niz czytanie tutaj wypowiedzi..poswiec te 21 minut.. x https://www.youtube.com/watch?v=tSfmvoWNYEs

Czasami mam wrażenie, że jestem geniuszem, VIP-em, że to ja mam rację, a wszyscy inni ludzie to jacyś imbecyle, którzy nie widzą tego, co ja. A czasami mam wrażenie, że wszyscy gładko idą przez życie, nie przejmują się innymi, a to ja jestem skończonym życiowym przegrańcem, totalnym beztalenciem, zerem i NIKIM. I gdzie tutaj jest prawda?

Jaki znak zodiaku jesteś? lub podaj datę urodzenia , nawet szybki astro wykres może wiele wyjaśnić.

Nie wierzę w astrologię i horoskopy. To bzdury.

Kto ci każe wierzyć? Masz problem i o nim mówisz, ja chcę pomóc, a czy uwierzysz czy nie, to wyłącznie twoja sprawa.

Nie mogę tego znieść. W moich myślach raz jestem wszechmocnym geniuszem, raz jestem społecznym wyrzutkiem. To kim ja jestem naprawdę?!

Jesteś egocentryczką. Trzeba się leczyć.

Egocentryzm to nie jest choroba tylko cecha charakteru, tego się nie leczy, to trzeba zrozumieć i nauczyć się z tym żyć.

Chcę być bohaterem, aktorem pierwszego planu, zapisać się w historii, zmienić świat. Chcę być VIP-em. Chcę spełnić wszystkie moje marzenia. Jak dotąd nie udało się spełnić żadnego, a czas płynie. Włosy mi posiwiały, boję się śmierci, najbardziej jednak tego, że przd nią nie zdążę spełnić żadnego mojego marzenia.