Czy jest tu ktoś jeszcze kto kończy studia(lub nie) i lęka się o swoją przyszłoś

ć? Mi został rok i nieustannie o tym myślę, bo jak to niestety bywa wylosowałem gorsze karty i do studiów dojeżdżam z małego miasta, gdzie start życiowy nie jest łatwy, a na to nakłada się jeszcze brak jakichkolwiek znajomości, czyli tzw(pleców). Właściwie to nie mam wielkich oczekiwań co do zarobków i pracować ciężko potrafię, ale problem polega na tym, że nie potrafię znieść interakcji z ludźmi, jest to dla mojego układu nerwowego i pracowałem już w niejednym miejscu, ale każdy dzień pracy poprzedzony był lękiem i cierpieniem, nie przed obowiązkami, tylko przed interakcją z ludźmi, ja po prostu nie umiem czuć komfortu przy kimś, jest tylko jedna osoba, przy której czuje się komfortowo i to moja dziewzczyna, z którą jestem już ponad 2 lata. Moim marzeniem jest praca na jakimś zadupiu, jako stróż jakiegoś opuszczonego zakładu, czy czegoś w tym rodzaju, nawet za minimalną krajową, bo nie mam wielkich potrzzeb i mógłbym żyć bez jakichkolwiek wygód, pewnie jeszcze bym oszczędził. Byle tylko nie przebywać wśród innych przedstawicieli gatunku homo sapiens, nie słuchać tego rechotu, suchych żartów i piertolenia o niczym, mógłbym harować jak wół, nawet zeskrobywać rdzę śrubokrętem z kilometrowej barierki, ale po prostu towarzystwo ludzkie sprawia, że czuję ciągłe zagrożenie.

Nie ma co bać się ludzi, wystarczy ogarnąć ich charakter i zobaczyć, że większość jest głupsza od ciebie, interakcja z takimi to teatrzyk reżyserowany przez najmądrzejszego. Na koniec studiów większość znanych mi osób miała duże obawy przed przyszłością, niektórzy przechodzili poważne załamanie nerwowe, z tym że rynek pracy w UK jest bardziej przyjazny młodym niż w Polsce, chyba. W każdym razie stres i obawy to normalna sprawa na tym etapie życia.

nie chce mi się tego czytać ale tak ja też za rok kończę jak dobrze pójdzie i nie myślę o tym ps jak masz problem z interakcją z ludźmi trzeba było nie iść na studia.

Przystosuj się, albo zgiń.

up