Odkąd straciłem prace odechcialo mi się żyć.

Wszystko było fajnie, chciało mi się tam pracować, było kilka niefajnych osób ale i kilkoro w porządku, jak wszędzie. Chwalono mnie i uważano za najlepszego w pracy (słowa kierownictwa). W dodatku pewna osoba stamtąd bardzo mi się podobała z wzajemnością. Szykowal mi się awans a potem nieoczekiwana choroba i tak wyszło że prace stracilem i ogólne odechcialo mi się cokolwiek od roku siedze na bezrobociu i tylko dorywczo cos tam robie ale ogólnie to nigdzie mi się nie podoba.

jestem w tej samej sytuacji u mnie w październiku bedzie rok.czas sie ogarnąć.

A kogo to obchodzi. Idz sie powies, planeta ziemia odetchnie.

spierdalaj gościu,nie interesuje temat to wypad

Nie powiesze bo jestem wierzacy i nie chce by rodzina cierpiała przeze mnie.

Znajdziesz nową pracę bo do emerytury jeszcze daleko.

To jest właśnie polska mentalność. Doje%^&^%$#ać leżącemu i śmiać się z Niego. Takich Sku&^%$wysynów cebulaków robaków wypier$%^doliłbym z tego kraju. Nie masz jakieś empatii, jesteś downem nie udzielaj się, idź zwal se, oglądnij coś. Znajdzie się robak.,co zarabia ledwo 2k i myśli,że Boga za nogi złapał. Autor szczerze mówi swoją historię, a jakiś śmieć o wieszaniu gada. Takie śmiecie jak ty zawsze będą pomiotem czyiś rąk, zapewne stąd ta frustracja i zazdrość. Do autora: Nie ma się co przejmować. Tutaj każda praca jest prawie niewolnicza. Nie ma w czym przebierać, bo wszystko prywatne, kołchozy europejskie, tyle że robisz za 1/4, a norma musi być min. 120%. Nigdy nie żałuj niczego.Tak musiało być. Pozdro.

Wez sznur i sie powies. To proste