Krzywdzę własne dziecko.

Nie umiem się opanować kiedy on zrobi coś nie tak. Wtedy na niego krzyczę i szarpię nim, mam ochotę go uderzyć. Muszę przestać, bo nie ma matki, a nie chcę sprawiać żeby czuł się samotny.

to nie krzywdz patolu jeden ! dziecko matki nie ma to już nieszzcęsliwejest :(powinienies kochac za obu rodziców

i tak cię dziecko już nienawidzi

Wiem że je ranie i dlatego chcę przestać, ale to nie jest dla mnie proste. Szczególnie że zmarnowałem najlepsze lata mojego życia (okres 17-18) lat na zmienianie mu pieluch, chociaż wiem że to z mojej winy, nie wiem czemu czasami zwalam to wszystko na niego.

Twoje dziecko z pewnością czuje się teraz samotne a tym bardziej niechciane. Ile ma lat? Jak zachowuje się w stosunku do ciebie? Robiąc sobie dzieciaka w wieku 17 lat trzeba było myśleć że dziecko = czas. Powinieneś mu poświęcać jak najwięcej uwagi i starać się zastąpić matke aby niczego w życiu mu nie brakowało oraz nie wspominał źle swojego dzieciństwa.

Ma 12 lat już. Czuję że mnie unika i nie ma do mnie zaufania, czasami może nawet chowa się przede mną, zamyka się w łazience, mam wrażenie że tak właściwie nic o nim nie wiem, nie wiem czym się interesuje, co lubi robić, czy ma jakiegoś przyjaciela.

No to brawo pieprzony egoisto. Następnym razem jak będziesz chciał go uderzyć p*********l sobie z całej siły w twarz. Zasługujesz na to.

Też czasami mam wrażenie że mnie prowokuje, więc to nie jedynie moja wina ze tak reaguję.

A jego matka?

A jego matka urodziła dziecko i zwiała.