Adaptacja 3 latka w przedszkolu

Witam. Moja córka (3 lata ) w tym roku poszła do przedszkola. Baliśmy się o jej relacje Ponieważ jest w domu tylko ze mną i nie ma kontaktu z innymi dziećmi. Jest bardzo nieśmiała. W domu bardzo chętnie się wybiera do przedszkola, dobrze śpi i je tak jak zawsze ale kiedy przekroczy próg klasy to nie chce ani usiąść do stolika ani bawić się z innymi tylko trzyma się mojej ręki. Panie pozwoliły mi abym przez jakiś czas przychodziła i zostawała z nią na zajęcia adaptacji. Jednak mija już drugi tydzień a tu zero poprawy. Ciągle siedzi mi na kolanach, płacze jak ma iść do dzieci a jak już zaczyna się bawić to tylko obok mnie i sama. Nie wiem już co robić, jak mówić do niej i co obiecywać żeby w końcu otworzyła się na dzieci. Czy ktoś miał taką sytuację? Proszę o poradę..

3 latki w przedszkolu to często nieporozumienie-słowa znajomej przedszkolanki.Masz możliwość,żeby np.mąż zaprowadzał?U mnie się to sprawdziło.Ja byłam za miękka a mąż zaprowadzał,buzi,pa pa i już dziecko szło do sali.

Trochę dziwna ta adaptacja. U nas było 2-3 dni z opiekunem, a potem syn miał sam zostać. Pierwszy raz panika, wycie, drugi raz trochę lepiej, a trzeciego dnia nawet się nie pożegnał, tylko pognał do sali, o mało kapci nie pogubił. A mam syna, który jest absolutnie nieufny, nie skory do zabaw z dziećmi, ogólnie wg mnie "przypadek beznadziejny". Przed przedszkolem co prawda chodziliśmy do klubików dość często. Poza tym, mały od 1 rż jest pod opieką niani, która też od drugiego dnia chodziła z nim na adaptację. Pomysł z tatą dobry, o ile córka nie jest z nim bardziej związana niż z tobą. Ale może ktoś inny bliski by pochodził? Ciocia, babcia? Łatwiej dziecku rozstać się z kimś, z kim jest mniej związany.

Twierdzicie ze lepiej zaprowadzić dziecko do przedszkola, pożegnać się i wyjść? Nawet jeżeli dziecko płacze że aż się ksztusi i kurczowo trzyma się np ręki? Też myślałam o tym aby mąż ją zaprowadził ale boję się że może być tak samo. Ze mną jest o wiele bardziej związania.

Tak,tak bedzie najlepiej.

A co z trauma? Nie pozostanie uraz do przedszkola ? Boję się że takie postępowanie "na siłę" może zrazić ją na zawsze do przedszkola..

U mnie w przedszolu byla taka sytuacja ze jak mama odprowadzala to maly urzadzal cyrki. A jak przyprowadzal tata to bylo ok. Warto sprobowac. A twoje przesiadywanie w klasie tylko pogarsza syutuacje. Dziwie sie ze przedszolanka z jakimkolwiek doswiadczeniem na to pozwolila. Zazwyczaj jest tak ze dzieci placza niemilosiernie a jak tylko mama znika z pola widzenia wszytko jest ok. Powodzenia!

Dziekuje.

Proszę Pani, dwa tygodnie to bardzo mało, nie tylko dla trzylatka ale dla każdego dziecka, które nie miało wcześniej zbyt wielu kontaktów z innymi dziećmi i nie pozostawało pod opieką innych osób. Dziecko zgadzając się na pójście do przedszkola, nie jest świadome co tak naprawdę ma się wydarzyć. Zgadza się na wyjście z Panią i tylko to się dla niego liczy- wspólna aktywność. Stąd odmienne zachowanie przed wyjściem z domu i po wejściu na teren placówki. Ważne jest odpowiedzenie sobie na pytanie: czy dziecko radzi sobie dobrze z czynnościami samoobsługowymi i mową? Możliwe, że lęk wywołany jest przez bezradność i nieumiejętność wykonywania tych czynności, które potrafią inne dzieci w grupie. Dziecko trzyletnie w przeciwieństwie do dwulatka co prawda nieznacznie chętniej wchodzi w interakcje z innymi maluchami, jednak grupa staje się już dla niego bardzo ważna. Natomiast prawidłowy rozwój mowy pozwala na rozumienie językowych zasad społecznych oraz nazywanie emocji towarzyszących w określonych sytuacjach. Mowa pozwala dziecku odnaleźć się w grupie, zakomunikować swoje potrzeby. Dziecko, które przychodzi do przedszkola w wieku trzech lat znajduje się w tzw. okresie zdania, czyli powinno budować zdania proste składające się z dwóch, trzech wyrazów. Gdyby chciała Pani się dowiedzieć więcej na temat: co dziecko powinno potrafić na danym etapie życia, jakie ćwiczenia stymulujące można wykonywać z dzieckiem w domu poprzez zabawę na każdym etapie rozwojowym do szóstego roku życia, to polecam książkę dwóch Pań zajmujących się wspomaganiem rozwoju dzieci zarówno chorych jak i zdrowych: Jagody Cieszyńskiej i Marty Korendo „Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka. Od noworodka do 6 roku życia”. Książka ta jest łatwo dostępna, autorki poruszają dodatkowo temat znaczenia zabawy w życiu dziecka oraz przekazują wskazówki dotyczące wczesnej nauki czytania. W nawiązaniu do wcześniejszych wypowiedzi- zgadzam się z wcześniejszymi odpowiedziami, rodzic powinien być z dzieckiem tylko dwa/ trzy dni w przedszkolu, następne dwa dni być dyspozycyjnym i tylko w razie konieczność wrócić do przedszkola po telefonie wychowawczyni. Zdecydowanie lepszym pomysłem jest, by to mąż odprowadzał córeczkę do przedszkola a pożegnanie było krótkie. Dziecko należy zapewnić o swoim powrocie i oczywiście nie spóźnić się. Co prawda tak małe dziecko nie zna się na zegarku ale nauczycielki zapewne będą mówiły: tata będzie po obiadku/ podwieczorku itd. a to już dziecko zrozumie i będzie czekało z niecierpliwością. Dodatkowo dobrze byłoby wprowadzić dziecko w świat rówieśników poza przedszkolem. Klubiki, place zabaw, miejskie uroczystości, gdzie przeważnie są organizowane specjalne atrakcje dla dzieci- to dobry wstęp do oswojenia się z innymi. Córka jest do Pani silnie przywiązana i minie dłuższy czas zanim przekona się, że z rówieśnikami może czuć się bezpiecznie i dobrze. Musi mieć jednak możliwość stopniowego zapoznawania się z nowymi dziećmi i otoczeniem. Życzę powodzenia

U nas na szczęście poszło gładko, podejrzewam, że to zasługa tego, że w Tequeście zajęcia prowadzone są w niewielkich grupkach. Do tego maluchy mają bogaty wybór zajęć dodatkowych - wspólna zabawa poprzez rozwijanie pasji i zainteresowań również dużo daje