Miłość To Fikcja

j.w.

Nie.Miłosć pochodzi od Boga.Bóg jest miłoscią.!

W tym słowie zawiera się dobro i piękno.Miłość jest esencją.

Miłość o wymysł ludzki dla potrzeb biznesu.

16:27 chyba twoja

A daj przykład ,że tak nie jest gościu z 16:33

nie będę dawać przykładów, nie ten poziom rozmowy. współczuję przegranego życia.

Może Bóg jest miłością, ale człowiek nie potrafi kochać, wystarczy że nie chcesz ślubu i każda zostawi dla innego.

kolejny amator generalizacji, a idźcie wy w cholerę nie widzicie ludzi, tylko jakieś nieprawdziwe szablony

gość dziś nie będę dawać przykładów, nie ten poziom rozmowy. współczuję przegranego życia. Czy swoim współczuciem okazujesz mi jak bardzo mnie miłujesz?

Jak już coś bazgrzecie to przynajmniej tak żeby było wiadomo o co chodzi.

Samo słowo KOCHAM jest za bardzo wyświechtane w mowie. Brak szacunku do miłości.

Ludzie mylą pożądanie z miłością. Na udawanej miłości zbijają fortuny.

kto jest bez winy,niech pierwszy rzuci kamieniem...moze byc obsikany...uczucia to nie emocje,to tylko wynik jednego z drugim...dlatego nieobliczalne Fikcje tez siem kocha...widac to po frekfencji w kinie... https://www.youtube.com/watch?v=_vfkEXQheWA

Ludzie utożsamiają i uzależniają Miłość od jednej wybranej osoby i niestety, ale to jest błąd w sztuce. Miłość nie może być więzieniem. Nie ma miłości bez wolności, nie ma miłości bez szacunku, nie ma miłości bez akceptacji, nie ma miłości bez prawdy.

blad w sztuce czyli milosc moze zaistniec miedzy 3 osobami tak zeby kaza kochala kazda

Może zaistnieć i między 10-oma (członkowie rodziny, oddani przyjaciele, jakakolwiek inna grupa) i być trwalsza, prawdziwsza i bliższa bezwarunkowej niż w niejednym związku opartym na pożądaniu potocznie nazywanym miłością, a przekładającym się tylko na tzw. love-hate relationship, w której rzadko kiedy jest jakakolwiek miłość.

Sama nie twierdzę, że umiem kochać, bo nie umiem. Lecz przynajmniej mam świadomość tego czym powinna być miłość. Może moją nieudolność powinnam zwalić na system w jakim się wychowałam, może na rodzinę a może sama na siebie na swój nieokiełznany charakter. Wiem jedno, żeby nauczyć się tej sztuki jaką jest miłość trzeba poświęcić na to nie jedno życie.

"daj mi tę zabawkę, tatku" to jeszcze nie miłość, a większość ludzi tak właśnie się zachowuje. jedni częściej, drudzy rzadziej. prawie wszyscy robimy to odruchowo i instynktownie, bo w niemal każdym z nas znajduje się mały psychol, który chciałby być zawsze panem sytuacji i kontrolować przebieg wydarzeń. a tak się nie da.

https://www.youtube.com/watch?v=Gsfamo7hTOk

Spokojnie, jedno życie wystarczy. Trzeba nauczyć się oddzielać pożądanie, własne widzimisię i zachcianki od dobra tej drugiej osoby. To na początek. Walka z samym sobą (tym rozkapryszonym dzieckiem wołającym "daj! daj!") trwa do samego końca, ale to nie oznacza, że nie warto jej podejmować. To taka sama walka jak z uzależnieniem od czegokolwiek innego, np. słodyczy.

Miłość to skarb.

jedno wielkie cierpienie

cierpieniem jest pożądanie, nie miłość

jest cierpieniem, jeśli kochasz bez wzajemności