Czterdziestoletnie mamy niemowlaków odezwijcie się!

Witam,mam ponad 40 lat i czteromiesięczną córeczkę.To moje 3 dziecko.Bardzo chcę nawiązać kontakt z kobietami,w których życiu jest teraz taki maluszek.Nie ukrywam,że ponieważ w realu kobiety,koleżanki w moim wieku maja już dorosłe lub nastoletnie dzieci,są na innym etapie życia i nie mogę z nimi o tym pogadać. Często brakuje mi takich rozmów,dzielenia się smutkami i radościami tego późnego macierzyństwa.Liczę na miły i częsty kontakt.Pozdrawiam.

Witam mam 35 lat i 5 miesięcznika. To moje pierwsze dziecko. Mam nadzieję na jeszcze jedno za dwa trzy lata. Narazie ten pierwszy szkrabik pochłania całą moją uwagę i serce. Staraliśmy się sześć lat. Wiem że pisałaś do pan po 40 ale czy 5 lat młodsza koleżanka może podpiąć się pod temat?

O Jezu współczuję wpadki w tym wieku

Współczuję???? Bez przesady... Też mam bąbla z zaskoczenia i nie wydaje mi się, że należy mi współczuć :-D A Ciebie, Autorko w pełni rozumiem, bo nasze rowiesniczki raczej są na etapie nastoletnich buntow (w sumie ja też), a nie zupek i kupek, no ale to pozwala smakować to macierzyństwo, jak bułkę z masłem ;-), bo czymże jest zabkowanie w porównaniu z walką z burzą hormonów. Pozdrawiam serdecznie :-)

Ja tez Ci współczuję.W Twoim wieku byłam babcią.

Szczerze? Wolałabym być w tym wieku mamą niż babcią!!!!

Ja mam 41 lat i 2 miesięcznego synka to moje 3 dziecko drugie urodziłam w wieku 37 lat(pierwsze dziecko jest adoptowane) o trzecie staraliśmy się ponad rok czasu wcale nie żałuję że w tak późnym wieku zostałam mamą mam 3 wspaniałych dzieci męża własne mieszkanie i prace czego chcieć więcej :-)

Każdy zyje jak chce. Są kobiety ktore latami starają się o dziecko i jak wreszcie sie uda to są grubo po 30stce. Niektóre decydują sie dopiero około 40stki i co gorsze maja byc z jakiegos powodu takie mamy niz te po 20stce? Kurczę, wrzućcie na luz. Kazda mama kocha swoje dziecko, dba o nie, chce jak najlepiej (oczywiscie mowa o normalny rodzinach) wiec ne roumiem po co dos/ry/wać komuś bo ma w zyciu inaczej niz my. Ty jestes dobrą babcia w tym wieku a ona wspaniała matką. Kazda jest KOBIETĄ ale na rożnym etapie życiowym. Czy nie lepiej byc dla siebie miłym?

jessu kobieta chce pogadac z podobnymi sobie kobitami to przyłazicie jak te trolle z bagien i zawalacie jej temat "och jej współczuję, fufurufu ple, ple, ple" Serio aż tak wam się nudzi, ze musicie zasrać kolejny nie dotyczący was temat? Do matury sie pouczcie młodociane wpadkowiczki.

Mam 41 lat i 3 letniego synka no i 16 letniego. Pozdrawiam ☺

Witam. Ja mam 39 lat i dwóch synkow (2,5 roku i 8 miesięcy). Długo wyczekiwane i cudowne szkraby. Ja mam trochę łatwiej, bo w moim środowisku mam sporo mam z małymi dziećmi. Pozdrawiam :)

Mam 39 lat 8 miesięczną córkę i trzech starszych synów.

Mam 40 lat i 2-miesieczna córkę, jest zdrowa, moja ciąża bez komplikacji. Jest to maluch wyczekiwany, nie dlatego że 500+. Mam gdzieś opinie sfrustrowanych dwudziestolatków. Pozdrawiam 40 letnie mamusie

Fajnie ze jestescie Kobitki. Jestescie przykładem, ze na macierzynstwo nawet kolo 40stki nie jest za późno :-)

Jeszcze nie jestem 40 letnia mama malucha ale mam zamiar byc. Corke urodzilam w wieku 28 lat, syna 36 prawie 37 lat. Maly ma teraz pol roku i tak polubilam to pozniejsze macierzynstwo za rok -dwa mam zamiar starac sie o trzecie. Jestem o wiele bardziej cierpliwa, ciesze sie dzieckiem, nie chodze po scianach w weekend bo chcialabym gdzies wyjsc (a tak bylo po urodzeniu corki). Presji nie ma ale jesli wyjdzie to trzecie bede przeszczesliwa. Komentarzy nie spodziewam sie. Pozdrawiam starsze mamusie.

Hej☺, za 5 dni czterdziecha, dwie córki jedna 3 i pół roku druga prawie pół roku☺.

Super dziewczyny tak trzymać. 40 letnia mama 3 letniego Piotrusia. Pozdrawiam. ☺

Trzecie dziecko urodziłam w wieku 36 lat ,zabawne ten maluch to najbardziej planowany!Gdybym nie miała problemow z donoszeniem ciązy( wszystkie 3 ciąze trudne) to bym sie na jrszcze jedno zdevydowała Mam 39 lat.

Mam 39 lat,2- letnią córcię i trzech starszych synów.

Witam Mam 43 lata, 7 miesieczny syn i 20 letnia pannice.Pozdrawiam wszystkie pozne kochajace mamusie.

Hej Dziewczyny A też tak macie, że smakujecie każdy dzień, bo mając starsze dzieci, wiecie że czas szybko płynie.I ze słodkiego malucha, zanim się obejrzymy wyrasta pyskol :-D

Cześć, mam 41 lat, rocznego synka i 13 letnią córkę :). I jestem najszczęśliwszą mamą na świecie;). Szczerze współczuję kobietom, które zdziwione są macierzyństwem w tym wieku, i obsadzają kobiety, w tym rzecz jasna siebie w roli babć!!! Serio??! Nie mam nic przeciwko tym, którym życie tak się ułożyło, tylko dziewczyny zrozumcie jedno! Macierzyństwo jest świadome, zawsze! (kobieta po 40, wie, że jeśli uprawia seks, może zajść w ciążę ;), a bycie babcią, sorry, ale to tylko funkcja pełniona zupełnie bez naszego działania, prawda? To nasze dzieci są sprawcami naszego "babcierzyństwa". Inaczej zupełnie przeżywa się wychowanie dziecka. Celebruje się KAŻDĄ chwilę, bo te kilkanaście lat temu, nie doceniało się tego, że dziecko jest. Było to normalne, a teraz, rozpatruję to w kategoriach wręcz cudu ;). Łapię każdy moment, każdy gest, każdą minę i napawam się na maksa! Nie ma zazdrości pomiędzy rodzeństwem, bo starsze na to jest za stare;) dobrze rozumie sytuację :). Zanim zaczęłam rozszerzać dietę, przeczytałam kilka książek o gotowaniu dla maluchów ( starsza jadła słoiczki, bo przecież zdrowe), czytam książki o rozwoju dziecka ( także tego starszego), jeżdżę na różne imprezy (np. festiwal rodzicielstwa bliskości w Łodzi), by lepiej dzieciaki zrozumieć . Moje macierzyńswo zyskało na wartości, jest bardziej dojrzałe, a przecież córkę urodziłam mając 28 lat, także normalnie wg ówczesnych norm. I aspekt finansowy . W tym wieku raczej jest już większość spraw ogarnięta. Podoba mi się szumimiś, kupuję, woombie, proszę bardzo. Przy pierwszym dziecku tak nie było, ciągle inne potrzeby. I jeszcze jedna bardzo ważna sprawa. Ojcostwo. Młody ma już rok, a jego tata jest tylko dla nas. Nie ma gier, konsoli, filmów, meczy, piwa z kumplami, bo to już wszystko za nim;). Było. Teraz czas na celebrację najważniejszej kwestii w życiu. NAS ;) Pozdrawiam i każdej wahającej się kobiecie, życzę podjęcia szybkiej decyzji, bo czas ucieka;) Booziaki czterdziestki;)

Pozdrawiam was mamuski,ja nie mam na to szans by nia byc,jesli masz dziecko,jestes w pelni kobieta,nie sluchajcie co wam nieprzyjemnego tu pisza na nie tez moze trafic bralam pigulki zaluje :'(

Mam 40lat i 16letnia córkę oraz rocznego syna. Jest super .

witajcie , ja mam 33 lata i 3 letnią córeczkę, cieszę się że tyle jest mam koło 40 stki , to oznacza szansę dla mnie że jeszcze zdąże mieć 2-gie dziecko. Teraz sie waham bo mieszkamy z teściami :( co prawda mamy osobna góra ale wiecie jak to jest takie wspólne mieszkanie , tesciowa nastawia męża przeciwko mnie i pilnuje żeby mi zbyt dużo nie pomagał - dlatego wiecznie znajdują mu z teściem jakąś robotę :( ale budujemy dom , więc za jakieś 2 lata będziemy mam nadzieje odpukać na swoim, co prawda z kredytem hipotecznym ale trudno jakoś damy radę Pozdrawiam

Te pozne male dzieci macie z innym facetem,czesto mlodszym,ktoremu rodzicie,by go bardziej przywiązać do domu niż tylko wasze z poprzednich związków.

Mam 39 lat i dwumiesięcznego synka. Mam też córkę prawie osmioletnia. O drugie dzieciątko starałam się trzy lata i uważam że to cud że go mam. Teraz moje serce jest pełne;-)

Witam po weekendzie.Bardzo dziękuję za podjęcie tematu,mam nadzieję,że będziecie częściej zaglądać.Oczywiście mówię o adresatkach tematu,bo tych "współczujących"raczej mi nie trzeba. Miło nie czuć się samą.Ja przed chwilą nakarmiłam Helenkę,bo tak ma na imię moje Maleństwo i może da mi popisać.U nie było tak,że kilka lat starałam się o pierwsze dziecko i wreszcie w wieku 31 lat po się udało,druga córeczka byłą bardzo planowana,miała być z trzyletnim odstępem,też się powiodło.A co do trzeciej córeczki,to też nie żadna wpadka,ale po prostu pomyślałam sobie,że po 40.roku życia ta płodność pewnie spada,więc po co się aż taka zabezpieczać,zresztą jak będzie dziecko,to będzie nasz mały cud.I cud się zdarzył...Mam 11 letnią córkę,8 letnią i teraz czteromiesięczną.Tyle ,że ponieważ na ogół w cuda się nie wierzy,to na początku mimo wszystko było zaskoczenie i mnóstwo strachu,najbardziej o zdrowie dziecka.Zresztą ostatnia córeczka z racji mojego nadciśnienia urodziła się miesiąc przed terminem,na szczęście jest zdrowa,karmię ją piersią i dobrze się rozwija. Wiecie co-zazdroszczę Wam ,że Wasze podejście jest tylko pozytywne.Tez bym tak chciała,ale u mnie jest różnie.Cdn....mała wzywa...

No więc przysięgałam sobie,że jak mała urodzi się zdrowa,to będę oceanem cierpliwości i radości.Ale początki były trudne.Przecież wiedziałam, z czym to się je,a jednak ciężko było znów czuć się takim uwiązanym ,dostosowywać swój rytm do rytmu dziecka i nie wysypiać się w nocy.Pojawiała się myśli typu"po co mi to było",a zaraz po nich kac moralne,że się pojawiają.I tak w kółko .Huśtawka emocjonalna na maksa ,spotęgowana chyba tym,że skoro mała była wcześniakiem, to zwłaszcza na początku trzeba było na nią chuchać i dmuchać,żyłam i żyję w ciągłym lęku o jej zdrowie.Do tego przeprowadzka tymczasowa po sprzedaży mieszkania i wykańczanie domu.Na nic czasu.Jednak teraz jest już o niebo lepiej.Teraz od miesiąca wreszcie zaczynam czuć,to ,o czym pisałyście,to smakowanie macierzyństwa,uwielbiam wdychać zapach malutkiej i patrzeć na jej uśmiech. Macierzyństwo jest najważniejszą sprawą w moim życiu i największym darem,ale też najbardziej się przy tym spalam...

Gościu 35 latko z pięciomiesięczniakiem,myślę,że jak najbardziej możesz dołączyć do czterdziestek,też długo walczyłaś o swojego maluszka jak ja o pierwsze dzeicko.Jak sobie radzisz?