samotna 21latka

Cześć, piszę żeby się wyżalić, pewnie wywołam falę hejtu ale nie rusza mnie to, poprostu muszę gdzieś dać upust mojej samotności. Jestem 21latka a naprawdę nie mam nikogo wokół. Jestem kierownikiem w jednej z drogerii i to jedyne moje osiągnięcie z którego jestem dumna bo sobie na nie sama zapracowałam. Zarabiam najniższą krajową co nie jest proporcjonalne do obowiązków na moim stanowisku - ale to nic, przeżyję. Otóż jestem bardzo samotna. Moje życie ogranicza sie tylko do pracy i domu. Nie mam przyjaciół, nie mam chłopaka. Ba! Nigdy go nie miałam. Jestem osobą otyłą, ale to nie przeszkadza w znalezieniu miłości. Niby. Tak naprawdę nikt, żaden facet się mną nie zainteresował. Zero zainteresowania, jestem traktowana jak powietrze. Nie wiem jak to jest kochać i byc kochanym, pożądać, być pożądanym. Nie zaznalam smaku związku. Jest mi wstyd, nie miałam nigdy faceta a dziewczyny w moim wieku są zaręczone lub co gorsza wyszły za mąż i założyły rodziny. A ja stoję w miejscu. Przyjaciol tez nie mam. Nigdy nie miałam, choć nie raz myślałam inaczej. To byly raczej znajomości. Kilku znajomych by się znalazło, raz na 3 miechy wyjdę z nimi na imprezę, nawalę się, zjaram trawkę ale to tyle. Czasem sądzę, ze wychodzą ze mną bo poprostu w dany dzień nie mają innej opcji, a ja jestem pewniakiem. Mieszkam z rodzicami. Matka pije, z roku na rok coraz częściej, a ojciec? Choleryk jakich mało, nie raz dochodziło między nami do rękoczynów. Mam takie dni ze mam ochotę ryczeć, ryczeć i tylko ryczeć. Nic mi się nie chce. Nie mam energii. Gdyby nie praca i etat nie wstawałabym z lóżka. Nie piszcie proszę, ze mam wyjść do ludzi. No bo jak? Mam iść do baru i sama sączyć drinka? Tylko dlatego by być miedzy ludźmi? Teraz każdy patrzy na takie osoby jak na kosmitów, każdy obraca się w swojej paczce. Podsumowując, jestem samotna, jest mi z tym źle. Dzięki, wyżaliłam się-wcale nie jest mi lepiej.

przykre jest to ze takich osob jest mnostwo. ja zaczelam ostatnio pisywac na czacie i zagladac na potral randkowy. nie trace nadziei