Nie moge zapomniec o przyjaciolce

Mam ponad 30 lat. 10 lat temu poznalam dziewczynę, z ktorą zaczelam imprezowac, smiac sie, gadac o totalnych glupotach itp. Po kilku latach znajomosci, zaczelysmy sie bardzo roznic: ona stawiala na kariere- ja na duchowosc itp, przez co nieraz konczylysmy naszą znajomość uznając, że już nas nic nie łaczy. Problem w tym, że pomimo zdrowego rozsądku i z góry przewidzianego końca znajomości- nie mozemy się od "siebie odkleić"! Nie mamy ze sobą już wspólnych tematów ani wspolnych celów i przy kazdym spotkaniu dochodzi do "kulturalnej " kłutni, gdzie kazda z nas stwierdza, że nasza znajomość dobiegła końca.. Jednak po długiej rozłace (czasami nawet ponad rok) zaczynamy o sobie inensywnie myslec i tesknic, przez co dochodzi do nastepnego (felernego) spotkania.. Ja juz nie wiem co o tym myśleć.. Czy któraś z was już doświadczyła takiej "znajomości"? Ja najchentniej zerwalabym kontakt całkowicie ale jakoś cholera nie moge.. :(((((((

nożyce czy jakoś tak bo inaczej to nie wiem strapon albo inny sztuczny chuj

Zostaw dziewczynę w spokoju, ty katolicka lesbijo.

Katolicyzm to system wybitnie sprzyjający homoseksualizmowi.

A słyszałyście kiedyś o tolerancji dla odmiennych poglądów? Czy musicie być talkie same?

gość dziś W tym przypadku raczej nie ma zabardzo mowy o jakimś homoseksualizmie- no chyba wiedziałabym...

No to o homofilii.

up

up

no ile razy mam tłumaczyć? Palcem pokazać? Okej. TU: https://zapodaj.net/86c7bd5e48ea2.jpg.html

Być może Ty albo ona albo wy obydwie żyjecie tym co było kiedyś a czego obecnie nie ma. tak jakbyście starały się wskrzesić coś co było a nie jest. Idealizujecie przeszłość bez akceptacji teraźniejszości. Niektóre przyjaźnie , jak i znajomości umierają śmiercią naturalną. Nie ma w tym nic dziwnego. Jeśli pielęgnujemy drugą osobę w takim stanie jaką była kiedyś, to nigdy nie ruszymy do przodu. Pomyśl, przecież teraz wszystko was różni. Po co przeciągać coś na siłę skoro obydwie jesteście w innych światach? Czy nie lepiej było by zapamiętać tę drugą osobę jaką była kiedyś i po prostu pozwolić jej odejść? To jest jak żałoba. Trzeba pogrzebać to co było bo ewidentnie zbyt wiele was TERAZ różni i TE róźnice pozostawiają gorzki smak. Wystarczy podziękować za minione lata wspólnych uśmiechów czy wspaniałych przeżyć i zacząć nowy etap życia z innymi znajomościami.

gość dziś B. Dobrze powiedziane.