Czuję że żyję poza światem

Nie pasuję ani do swojej rodziny, ani do żadnego innego środowiska. Nie mam z kim rozmawiać, bo nie mam z innymi żadnych wspólnych tematów. Wszyscy myślą w kategoriach "muszę / musisz", a ja nic nie muszę i nie chcę.

wracam do świata gdy mam orgazm z moim ukochanym Pakistańczykiem.

Moje życie, to totalna abstrakcja, której nikt nie rozumie. Ale nie z mojej winy, tylko z winy chorego psychicznie społeczeństwa, które mnie wyalienowało.

bo my tu unijni ludzie nie chcemy niedemokratycznie myślących debili. pojeła?

No i bardzo dobrze, nie wiem czy to Cię pocieszy, czy zdołuje, ale skoro teraz tak masz, to może Ci tak zostać. Z tym, że z czasem zrozumiesz, dlaczego tak jest i że tak naprawdę nie jesteś inna, jest więcej ludzi, którzy mają podobnie, a jeszcze więcej tych, którzy mają podobnie, ale kryją to dla własnego komfortu. Bunt ma sens, jeśli ma sens. A jeśli nie ma, to różnica między "muszę" a "mogę" i "chcę" to tylko różnica głosek w tych słowach.

Bunt to wolność. Bunt, to niepodległość.

dziś Dla ścisłości: jeśli wolność jest zagrożona, bunt może pomóc w jej odzyskaniu. Ale najprawdziwsza wolność rzadko się buntuje.

... chyba że nie jest prawdziwą wolnością. Gute Nacht :)