i znowu to samo...

no ja nie wyrobie już. dlaczego nie mam szczęścia w miłości? chce się zakochać, i być kochana,nie kochana tak rozsądnie (wiecie o co chodzi) mam 21 lat i nigdy tego nie przezylam, chyba że jednostronnie nieszczęśliwie z mojej strony ... poznalam fajnego chlopaka..okazalo się ze oczywiście lubi blondynki... i niemal na starcie zaszufladkowal mnie jako koleżankę :) zawsze tak jest...

mało tego...ma "koleżankę "za która nie umie się wziąć ,o nie,nie będę z braku laku

Hm, Młoda jesteś a już od ciebie bije desperacja. Pragnienie miłości rzeczywiście jest naturalną potrzebą człowieka. Jednak może być ci ciężko faceta znaleźć z takim nastawieniem:/

czemu mnie to spotyka :( chyba nie jestem w niczym typie

Takie desperackie nastawienie mam w zasadzie od roku...kiedy po raz kolejny dostałam kosza:) Obiecałam sobie ze jak mi z nim nie wyjdzie to idę do zakonu, nie wyszło,, a zmienialam podejście kilka razy,faceci sie mną nie interesują ,no może w kategoriach potencjalnej żony a ja nie zgodzę się na to, bo wiem ile moja matka wycierpiala przez "rozsadek"taty.

O to samo moge zapytać autorko :D Co poznam jakąś dziewczyne to albo zajeta, albo ona nie ma czasu albo ma coś nie tak z głową i jedyne na co mam wtedy chęć to wiać jak najdalej od takiej. Chciałbym poznać ciekawą, sympatyczną dziewczynę ale jakoś mi to nie idzie. Od razu uprzedzam: co do wyglądu to wybieram tylko bez otyłości. Jedyna rzecz, która może skreślić kobietę. No i może też twarz, bo wiadomo nie każdy grzeszy urodą. Również mam 21 lat ale to już jest mało istotne.