Znów straciłam pracę :(((((((

I znów jestem bezrobotnym biedaszybem który żyje i nie zarabia.

-Ale się napracowałammm! Całe dwa tygodnie! Niestety w mojej branży chodzi o to żeby nie przekraczać pewnych norm a taki biedaszyb jak ja, zwyczajnie tego nie potrafi:( Mam tyle potrzeb i niespełnionych marzeń które oddalają się niczym drzewa, lasu oglądanego przez okno, jadącego pociągu:( Jak w takiej sytuacji mieć jakikolwiek dystans do kwestii materialnego sensu pracy?

Rozumiem oczywiście, że większość ludzi, godzi się pracować za stawki minimalne, które oczywiście nie istnieją. -Jednak ja wybieram stawki z góry ustalone. -Nie godzę się na ryzyko brania na siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności. Oferuję coś a w zamian chcę dużo $. Inni z mje j branży biorą na swoj***arki cudze problemy i czyjś ból głowy-moim zdaniem to zwykłe pospolite robole.