Zaburzenia integracji sensorycznej.

Mamy spotkanie ze specjalistą od SI. Dziecko ma 17 miesięcy i zastanawiam się jak wyglądałaby terapia jeśli diagnoza się potwierdzi. Czytalam coś o plastelinie, trampolinie, zabaw ruchowych tylko jak u takiego dziecka? Moje nie chodzi, a taka plasteline to pakowałoby od razu do buzi.

Propozycji zabaw ruchowych jest mnóstwo, nie koniecznie dziecko musi chodzić. Raczkuje pewnie albo pełza. Są opcje huśtania- na huśtawkach, w hamakach, kokonach, raczkowanie po różnych elementach, turlanie, zawijanie, dociskanie, masaże, pełzanie po róznych fakturach. I niekoniecznie plastelina, może być malowanie dłońmi, stopami, przesypywanie np. kaszy czy grochu, tarzanie się w piłeczkach. Dobry terapeuta przypilnuje bezpieczeństwa.

16:23 A jak jest z efektami? Czy ta terapia jest skuteczna? Córka raczej nie należy do tych dzieci współpracujących i pierwsze pół h takich zajęć na pewno będzie histeria, a potem może cos się zadzieje. Ile trwają takie zajęcia? Ile dni w tygodni? Czy ja mogę być z córka? Czy raczej zostawiam je z terapeutą? Jak to ogólnie wygląda?

Hej! Spiesze juz z pomocą i udzielam informacji jak wyglada terapia si. My chodzimy juz w sumie pol roku. Przez poradnie pedag- psych mamy 45 minut w tyg czyli jedne zajecia a oprocz tego chodze tez prywatnie na godzine w tygodniu. Zajecia to tak jak ktos pisal wiele zabaw dostosowanych do potrzeb. Ustalisz z terapeuta co jest potrzebne dla twojego dziecka. My mamy zajecia na hustawce, masaze fakturani, poznawanie faktur, zabawy w basenie z pilkami. Ja bylam na pierwszych zajeciach a juz dalej zostawiam dziecko samo. Efekty sa ale po długim czasie. Nie od razu. Jednak warto chodzic i zwalczac zaburzenia si bo one poteguja wiele tych zachowan ktore sa niepokojace.

Moj syn tez nie wspolpracowal. Z czasem zrozumial ze musi. Dobry terapeuta nawiązuje kontakt na tyle ze dziecko wykonuje polecenia. Nie boj sie tez ze terapeuta czegos nie dopatrzy. Nawet jak beda pracowac z ciastolina czy czyms takim to nie pozwoli dziecku tego zjesc.

O jej.. 45 minut, nie wiem czy ona w ten czas w ogóle się uspokoi i usiadzie z terapeutą. A jak wygląda diagnoza tych zaburzeń? Wyczytałam cos o specjalnych testach, jak one wyglądają? Moja jak zobaczy nowe miejsce, obcych ludzi, wyczuje dość napięta sytuacje to wpada w histerie, wiec nie wiem jak te badanie się uda. Sorki, że tak męcze pytaniami.

U mnie byla taka karta do wypełnienia przez rodzica. Tysiąc pytan w tej diagnozie od urodzenia poprzez problemy w ciazy i to jak dziecko funkcjonuje dzis. Co je, jak i ile. No duzo tego. Ale to Ty udzielasz odpowiedzi. Z czasem dziecko sie przezwyczaii do sytaucji. Terapeuta pierwsze kilka spotkan bedzie obserwowac i poznawac dziecko. Bedzie ok! Nie panikuj. Moj syn ma autyzm a mimo wszystko chodzi na te spotkania. Nie ustepuj z jakiejs drogi bo dziecko na poczatku bedzie histeryzowac. Terapeuta nie pozwoli zeby dziecku stala sie krzywda i bedzie przezwyczajal dziecko do nowej sytuacji. Zawsze o wszystkich swoich watpliwosciach co do zachowania dziecka mozesz przezciez porozmawiac

U nas był wywiad na rozmowie i masa szczegółowych pytań które wypełniałam na formularzu. Synek był większy, więc i info z placówki. Nałożyło się to na zaburzenia zachowania, mały jest bardzo trudnym we współpracy dzieckiem, i ma "alergię" na psychologów, lekarzy, badania i diagnozy. A na diagnozie SI... nie zorientował się w ogóle że jest diagnozowany. Wszedł na wielką salę zabaw, masa atrakcji, piłki, drabinki, huśtawki, hamak, i cała "diagnoza" w formie zabawy, np. miał szukać piłeczek zakopanych w wiadrze fasoli, siedząc na huśtawce rzucać do obręczy woreczkami, był turlany, dociskany... bardzo mu się to wszystko podobało. Pan w formie zabawy sprawdzał jak z jego równowagą, sprawnoscią, czuciem, reakcjami na bodźce. Gdyby było coś nieprzyjemnego, to by przerwano, na koniec mógł "w nagrodę" pohuśtać się w hamaku który bardzo mu się podobał. U nas terapia była skoncentrowana na tym żeby nauczyć mu radzić sobie z tymi problemami jakie ma, to nie była typowa terapia SI, więc nie powiem Ci jak to wygląda zwykle. Ale mimo chwilowych oporów, chodził chętnie i widać było duże postępy. Naprawdę specjalista ma podejście i wie jak z dziećmi pracować, nie bój się. U mojego widać było że to indywidualne zajęcia, że ulubione zabawy, motywy małego są wplatane do zajęć żeby te były bardziej atrakcyjne i żeby się do nich przekonał. Zabawa która ma na celu dostymulowanie jakiegoś zmysłu może mieć najróżniejszą formę, a fachowiec potrafi wybrać najodpowiedniejszą dla dziecka. Ja mogłam zostawać jeśli chciałam, ale wiedziałam że mały czasem chętniej współpracuje jak jest sam z panem, bardziej też wtedy łapie kontakt z nim zamiast kierować się do mnie, więc już po diagnozie i pierwszych spotkaniach zwykle zostawali sami, tylko kiedy na koniec spotkania chciałam z panem pogadać to wchodziłam, synek się bawił jeszcze a my rozmawialiśmy.