niespełniona miłość

Hej, chciałam zapytać, jak to jest u Was z niespełnioną miłością? Ile już trwa? Z jakiego powodu jest niespelniona? I czy znacie jakieś przypadki szczęśliwych zakończeń?

Polecam wzystkim, którzy mają jakies pytania na temat relacji, sytuacji uczucowej wrózby mojej wrózki Sofii. Jest świetna. Jej adres to tarocistkasofii@wp.pl

U mnie trwala 3 lata ale na szczescie mi przyszlo Zaczelam o siebie dbac mam pelno adoratorow I gdyby ten moj zawod milosny sie teraz odezwal wysmialabym go

u mnie trwa już 2 rok i uczucie nie przechodzi (ona jest mężatką)

u mnie właśnie teraz mijają 4 lata.. zobaczyłam go po raz pierwszy 4 lata temu na Wszystkich Swietych... nic a nic nie przechodzi i boję się, że już nigdy nie przejdzie... blokuje się na inne znajomosci, odmawiam spotkan, bo mam uczucie, jakbym go zdradzala...

na cmentarzu?!

U mnie to jest bardzo skomplikowane, nie możemy być razem po prostu, chociaż wiem że mogłabym być z nim również szczęśliwa ( niewiem czy bardziej niż teraz). W każdym bądź razie moja niespełniona miłość trwa bardzo długo...ok. 10 lat. Kocham dwóch facetów: męża oraz tego drugiego ( tylko platonicznie). Nie doszło między nami do czegoś więcej, bo to nie miałoby sensu, jednak wiem, że on też mnie kocha... Z upływem lat, z doświadczenia wiem, że trudno jest czasami nad tym zapanować, nad wszystkimi emocjami, jednak jest możliwe, jeśli się bardzo chce. Czasami podejmujemy decyzje, za które trzeba być odpowiedzialnym. Tak jest właśnie u mnie. Gdybym najpierw zaczęła się spotykać z tym drugim, wiem że byłabym z nim, jednak życie czasami układa się inaczej. Nie twierdzę, że żałuję, bo teraz też jestem szczęśliwa, jednak czasami myślę jakby to było z tym drugim. Pewnie nigdy się tego nie dowiem...Wiele osób będzie myślało, że nie można kochać dwóch osób, jednak ja czuję że tak właśnie jest i nie mogę tego zmienić w żaden sposób, piszcie co chcecie:) Kto sam tego nie przeżył, nigdy nie będzie w stanie tego ocenić.

do kobiety z mysle ze jesteś pusta jak beben cyt.Zaczelam o siebie dbac mam pelno adoratorow I gdyby ten moj zawod milosny sie teraz odezwal wysmialabym go .Widocznie ten facet Cie olal dlatego bo nie dbalas o siebie i szukalas adoratorow ,mysle ze się nigdy do Ciebie nie odezwie.

bo dziewczyna wreszcie czuje sie dowartosciowana ? prosze cie zreszta opinia goscia z kafeterii raczej nie jest znacząca hahahhaah ogarnij sie psycholko

No i czego jej zazdroscisz ze ma powodzenie i sie z tego cieszy?moze tamten ją zranił i odrzuci) swojego czasu a teraz inni doceniają i bardzo dobrze,nie musi cierpieć i czekac na jakiegos dupka bo moze mieć wielu

tak, na cmentarzu się widywalismy co rok (jego dziadkowie są pochowani niedaleko moich). 3 lata temu zagadal. Musial wyjechac i nie możemy być razem. Wiem, że też coś czuje do mnie (mamy kontakt, ostatni raz widzielismy się we wrześniu z jego inicjatywy). Ale po każdym takim spotkaniu zbliżamy się do siebie, a on uwaza, że na odleglosc by się nie udalo i tylko cierpielismy kiedyś dużo bardziej. Stara się ode mnie zdystansowac, ale średnio mu się udaje. Są więc chwile intensywnego pisania, wyznan, super spotkania, a nagle ucina kontakt na jakis czas (jakby po to, żeby wrócić do równowagi), po czym od nowa się zaczyna pisanie itd. Trwa to już od 3 lat, dwa lata intensywniej.. boje sie, że cała młodość mi zleci, że czekam nadaremno... ale z drugiej strony to do niego coś czuję i gdy patrze na innych, to serce mi krwawi na myśl, że moglabym z kims innym zacząć się spotykać...najbardziej dobijajace są te szczęśliwe pary dookoła...zaręczyny, śluby...nie wiem, czemu los jest taki niesprawiedliwy...inni mają szansę być razem, żadnych przeszkód (a i tak tego nie szanują, krzywdzą się itd.. a ktoś szczerze kocha i nie ma nawet szans być z tą ukochaną osobą...)

niestety, 2 lata temu zauważyłam go, od roku bliżej się znamy, a ostatnio czuję, że się oddalamy. Były spotkania, spacery, wspólna pasja, ale to wszystko takie przyjacielskie, a ja za każdą chwilę spędzoną z nim bym wiele dała. Podoba mi się wielu facetów - ten fajny, tamtem przystojny... ale to takie zwykłe zauważenie mężczyzny. Jednak to nie to samo co z tym moim niespełnionym ideałem. Wiem, że bylibyśmy szczęśliwi razem, że pasujemy do siebie. Było dużo rozmów spotkań, zaprosiłam go na imprezę i był moją osobą towarzyszącą. Spędziliśmy fajny wieczór i noc. To takie cudowne obudzić się koło ukochanego. Potem wakacje w większym gronie. Też był obok. No ale niestety, on nie szuka związku, on nie potrzebuje kobiety. To chyba mało dojrzały 30latek, mieszka z mamą, mam wrażenie, że to mama jest jest jego ideałem kobiety. Wszystko ma czego potrzebuje, mama wszystko mu da czego potrzebuje. I to kobiety robią kobietom taka krzywdę. Nie wiem, czy on wie o tym co czuję do niego. Głupi nie jest, pewnie się domyślił. Tęsknię za nim i spotkaniami z nim. Jednak muszę się zadowolić stosunkiem koleżeńskim, nic więcej...... :(

Jakieś 3-4 lat, po prostu tej osobie sie odechcialo pakować w relacje gdy zachorowalem, wcześniej byla na tak. No ale cóż..

U mnie minie 7 w styczniu.

14.18 skąd wiesz że to przez to?

duzo lat, nieoptymistycznie to brzmi... jak nie można zapomnieć, to jak być szczęśliwym? Mmie to blokuje w poznawaniu innych- nie chcę, nie potrafie innych poznawać...a czas płynie i boję się, że zostanę kiedyś sama :/

Zaczelam o siebie dbac mam pelno adoratorow I gdyby ten moj zawod milosny sie teraz odezwal wysmialabym go x Ha ha, pobiegłabyś na skrzydłach, gdyby tylko gwizdnął. To widać po wpisie, że złość na faceta ci nie przeszła za to, że cie nie chciał.

A mylisz sie Zal mam ale I wreszcie rozum Nie pobieglabym do kogos kto mnie Nie szanuje poza tym Nie czuje I nigdy Nie czulam nic do tej osoby to bylo raczej zauroczenie ktore dalo mi kopa i tyle

14:23 Wszystko na to wskazuje.

tak tak dalo Ci to takiego kopa ze pewnie teraz calymi dniami siedzisz na portalach rantkowych a tam pelno sliniacych się adoratorow którzy tylko czekaja żeby zaliczyć he he

Prawie 2 lata