Urodzenie dziecka w wieku 23 lat

Jak wspomniałam mnie moja mama urodziła jak miała 34, ja mam teraz 25 i kontakt mamy super. Może nie jest moją przyjaciółką, ale mogę z nią pogadać prawie o wszystkim, wiem że ogromnie mnie kocha i jest dla mnie wielkim wsparciem. Telefonujemy do siebie codziennie. Nie żałuję, że urodziła mnie w dosyć późnym wieku. Kocham ją mocno!

nie wiem jakim trzeba być pustakiem żeby jakość kontaktu z dzieckiem uzależniać od wieku w którym się rodziło :o wszystko się pięknie mówi ale nie wiem dlaczego młode mamusie są takie ograniczone w swoim mysleniu. A wiecie, że nie każdy w tym wieku trafia już na swoją połówkę - ja poznałam męża po studiach w pracy w wieku 27 lat będą juz po jednym powaznym związku, A wiecie, że nie każda 20 latka ma 10 lat starszego faceta/męża biznesmena śpiącego na forsie? moja siostra w wieku 23 lat była ze swoim rówieśnikiem, późniejszym mężem. Razem studiowali dziennie na polibudzie i dorabiali w weekendy, jak za to mieli rodzinę utrzymać? a wy tak piszecie o wyszaleniu się, ćpaniu, chlaniu i ocknięciu się po 30-stce. Serio smarkate jesteście - tylko niektóre oczywiście ;) i widać, że goowno o życiu wiecie. Plujecie na innych, a prawda jest taka, że cukierkowe życie macie tylko dlatego, że mężuś i rodzice wszystko wam zapewnili. Nie wierzę, że młoda mama, która musiała wszystko w życiu wywalczyć będzie pluła na mamy 30+, takie mamy wypowiadają się o innych normalnie i zakładają, że każdemu się życie inaczej układa.

Moja mama miała 38 lat jak mnie urodziła. Mamy super kontakt, mało kto daje mamie tyle lat ile ma naprawdę, ciągle jest aktywna zawodowo, mimo że nie musi. Wiek nie ma tu nic do rzeczy, można urodzić w wieku 20 lat i nie mieć kontaktu z dorosłymi dziećmi, a można urodzić pod 40 i mieć fantastyczne relacje w rodzinie. Każdy sam musi zdecydować kiedy jest dla niego odpowiedni czas na dziecko, bo nie ma idealnego wieku, żeby zostać rodzicem.

Urodziłam młodo, bo w wieku 22 lat. Wsparcia nie miałam żadnego ani od moich rodziców, ani do rodziców narzeczonego, bo mieszkali daleko. Ja wzięłam dziekankę, on zmienił tryb studiów na zaoczny. Było mega ciężko - opłacić wynajęte mieszkanko (klitka), opłaty, studia, do tego jeszcze malutkie dziecko... Związek udało nam się cudem uratować, bo to wszystko niesamowicie nas przytłoczyło. Teraz jesteśmy już po ślubie, oboje pracujemy, pokończyliśmy studia, ale wiem, że to było zdecydowanie za wcześnie.

8,59 upsokoj sie kobieto bo ci zylka peknie ;-)

up ..nie 33-35 to jeszcze kontkat jest z potomkiem .Fatlanie jak np matka 38-45 a ojciec z 10-15 lat więcej :( znam takie przypadki . Koleżanka ze szkoły, półsierota od 12 roku zycia- ojciec zmarł miał wtedy 63 lata .Matka wtedy już po 50 albo coś koło tego , córka taka chuda drobna nieśmiała a matka jej tylko cedziła że juz duża, niech sobie radzi sama (mobbing prześladowania w szkole itp ) .Opowiadała że matka tylko wyprawiała winka i herbatki dla koleżanek wiekowo podobnych 50-60 lat, wtedy musiała siedzieć cicho w swoim pokoiku albo ją wyganiała do kolezanek. Ona jej się zreszta chyba zaczeła brzydzić bo temat stały tych herbatek to która z tych pań jakiego młodego gacha wyrwała- w wieku ich synów ...opowiadała o tym ze wstrętem . W LO był taki chłopak z "dziadkowymi" rodzicami tyle że bardzo bogaci .Cynicznie mówił że "te staruchy tylko dla hajsu szanuje" dla niego to były chodzące skamieliny, ojciec miał ponad 65 lat .