Przez rodziców wstydzę się pokazywać z chłopakiem, wychodzić z domu z kimś.

Mam 22 lata i okropny problem. Moi rodzice wychowali mnie w bardzo dziwny sposób. Dla nich okropnym wstydem było wychodzić z psem na spacer po za podwórko - Bo stara panna z pieskiem i sto innych powodów (a miałam wtedy 15-19 lat). Jak przyprowadzałam jakiegoś chłopaka to też dla nich wstyd było z nim wyjść bo coś tam.. najczęściej chodziło o wygląd. A to, że brzydko się ubiera, a to, że długie włosy jak dziewczyna, że świński blond ma. Tak długo jechali mi po głowie z tym wstydem, że w końcu naprawdę zaczęłam się wstydzić. Resztę partnerów tak jakby ukrywałam przed nimi. Ale to poczucie wstydu zostało. Teraz mam świetnego mężczyznę z którym jestem już prawie rok i jak tylko go zobaczyli to zaczęła się batalia. Twierdzą, że zle razem wyglądamy bo on jest wyższy ode mnie tylko o 2 cm. Cały czas mówią, że to komiczne bo nie dość, że on wydaje się takiego samego wzrostu co ja to jeszcze jest szczupły a ja przysadzista.. Nigdy wcześniej nie myślałam o tym w taki sposób. Mi podoba się on fizycznie i z osobowości i nic mi z nim nie przeszkadzało i nigdy się go nie wstydziłam. A teraz cały czas mam to w głowie.. I zaczynam się wstydzić z nim wychodzić publicznie, cały czas przypomina mi się jak rodzice mówią, że zle razem wyglądamy itp. Jak mam to usunąć z głowy? Jak sobie z tym poradzić? Wstydziliście się kiedyś swojego partnera czy bycia z nim? Dodam, że nie da się z nimi rozmawiać o tym a ja wyprowadzam się za ponad rok na swoje.