Jest tu ktoś kto nie kocha swojego dziecka??

Jest tu ktoś taki...? Ja jestem taka osoba.. nie moge sobie wybaczyć tego ze urodziłam dziecko a minęło juz 6 lat... nie kocham swojego dziecka

Jak urodzisz drugie, to pokochasz to starsze, a młodsze pozna smak braku matczynej miłości jak jego brat/siostra. Taka kolej rzeczy.

Ma zdrowe dziecko, krew ze swojej krwi, cud i jeszcze jej źle;o ogarnij sie kobieto

Po prostu mam dosyć ... nadeszła taka pora ze nie wytrzymuje juz psychicznie i po prostu sie drę... wiecznie to samo... ryk i robienie na złość. Bardzo zaluje ze urodziłam...

I wcale mnie to nie cieszy... uważam ze nigdy nie powinnam zostać mama...

18:00 Dziecko to nie jest cud, moja droga. To natura, nic nadzwyczajnego, wręcz bardzo prymitywnego.

Może warto iść do psychologa, żeby zrozumieć sama siebie skąd to się wzięło. Spojrzysz na to z innej strony.

Ja mam to samo , jestem zla matka , zgodzilam sie na dziecko dla męża

Dajcie spokoj...wiele kobiet tak ma.

Współczuję waszym dzieciom.

Tu autorka. Ja tez jestem zła matka. Nie chce mi sie bawić z moim dzieckiem. Nue rozczulam sie nad nim chodź staram sie dawać " miłość". Ogolnie nie moge pogodzić sie z tym ze nie mam wolności i swobody. To nie było planowane dziecko a antykoncepcja zawiodła.

Co ty w ogóle pierdzielisz? Kobieto ja mam 20 lat i prawie 6msc dziecko i zero wolności. Koleżanki imprezuja, kupują super ciuchy, bo nadal mieszkają z rodzicami, a ja musze sama się utrzymywać, prowadzić dom, zajmować się dzieckiem i ani razu nie miałam myśli, że nie kocham swojego maluszka! Idź do psychologa bo to nie jest normalne

Współczuję temu dziecku takiej matki! Tyle w tym temacie. I zaszyj sobie dziurę to taka rada na przyszlosc. Nie rozmnazaj sie juz...

Zawsze byly sa i beda rodzice ktorzy nie kochaja własnego dziecka. Tak sie zdarza i nic na to nie poradzisz.Staraj sie byc dobra mama i nie krzycz na dziecko. Nie musisz go kochac ale wychowaj nalepiej jak potrafisz.

Od każdej zasady są wyjątki. Jesteś jakimś chorym, zaburzonym wyjątkiem, mutantem. Musiałaś się puścić z byle kim skoro nie kochasz tego dziecka. Dziecko wyczekane, planowane, zrodzone z miłości z ukochanym facetem to CUD.

Jakby na to nie patrzeć, to nie jest normalne... Dziecko to część ciebie, chociażby z tego powodu, z egoistycznych wręcz pobudek najgorsi ludzie swoje dzieci kochają. Ewentualnie masz jakieś zaburzenia.

"po prostu sie drę... wiecznie to samo... ryk i robienie na złość" Może ono sie tak zachowuje bo wyczuwa od zawsze twój chłód. Brak miłości do dziecka to nie jest coś co sie da ukryć.

Myślałam, że nie kocham.Ale jak zachorowało i mogło umrzeć zrozumiałam, że kocham je nad życie i nie ma dla mnie nikogo ważniejszego.

To jest straszne co piszesz!!!Ja swoje dziecko pokochałam już w brzuchu.Czułam miłość.Kobiety zimne i bez uczuć pomyślcie trochę o tym waszym dzieciaczku z sercem ,przecież ono jest uzależnione od Was .Jesteście okrutne i bezwględne wyrachowane i nie warte w ogóle uwagi.Podłe egoistki.Przez takie "mamusie" dziecko cierpi.

"To jest straszne co piszesz!!!Ja swoje dziecko pokochałam już w brzuchu." A wyżej mamy drugą stronę medalu. Histeryczne pseudouczucia infantylnych emocjonalnie jednostek, skierowane rzekomo na zarodek czy płód, to też nie jest miłość. Równie koszmarna jest taka histeria co przesadne rozważanie czy się dziecko kocha czy nie kocha i jakie te uczucie powinno być.

Napisałam wyżej ze moim zdaniem nie powinnam byc matka. Nie robie nikomu krzywdy. Po prostu meczy mnie macierzyństwo. Nie widze w tym nic przyjemnego.

To trzeba było nie rozkładać nog! A teraz zacisnij zęby i wychowaj to dziecko najlepiej jak potrafisz. A ojciec dziecka też jest takim emocjonalnym popaprancem jak Ty?

Fakt mogłam nie rozkładać

provo tski jednostki nie istnieja

19:27 Zgadzam się. Ja do obcych dzieci miłością nie pałam. Np. nie potrafie takiego obcego dziecka pocałować bez uczucia że coś mnie od niego jednak odrzuca i dotyczy to nawet dzieci w mojej rodzinie. Do swojego jest zupełnie inaczej. Wszystko co pochodzi ode mnie jest tak jakby mną samą, więc jeżeli ja kocham siebie i jestem dla siebie najważniejsza to dziecko które pochodzi ode mnie funkcjonuje na podobnych zasadach. I tak zgadzam się nie jest to altruizm lecz egoizm własny dlatego dziwie się tym wszystkim matkom które nie kochają własnych dzieci, bo to jest właśnie dziwaczne zjawisko przeczące egoizmowi własnemu.

jak to czytam to ciesze sie, ze mialam aborcje

Dziecko wcale nie trzeba kochac i nawet w swietle [prawa rodzic nie ma zadnego obowiązku kochac dziecko , ale winien jest mu dawac godne warunki do rozwoju jakie dziecko wymaga w podstawie , jak i szacunek do jego osoby. Po drugie prawie wszyscy rodzice nie raz nie dwa wrzasną na dziecko kiedy nerwy im puszcza, wiec nie jesteś wyjątkiem. Niech ktoras się pochwali jak nigdy nie wsciekla się na dziecko, nie krzyknela , nie wykazala nerwow i pytanie nie kieruje do mamci które mają niemowlaczki czy roczniaki. Milosc do dziecka jest przereklamowana i często zbedna, wystarczy przyzwoicie traktować dziecko z godnoscią

Do Tasmanska- kto Cię splodzil? To Cię pomszcze...Tego się nie da czytać kobieto. Rodzice Cię tak skrzywdzili? Co ma wspolnego kochajacy rodzic, któremu czasem puszcza nerwy i krzyknie na dziecko z "matka", która pisze, ze nie kocha własnego dziecka. Dla mnie miłość do dziecka jest podstawą jeśli się na nie decydujemy, dziecko to nie projekt wychowawczy. Ono potrzebuje miłości.

brak milosci do dziecka nie oznacza odgornie okrucieństwa wobec dziecka i pastwienia się nad nim bestialsko. Brak milosci nie skrzywdzi dziecka o ile wobec niego odnosimy się z szacunkiem i dostarczamy mu do prawidłowego rozwoju potrzeby jakie dziecko wymaga w procesie wychowawczym. A o nerwach czy krzyknieciu na dziecko nawiązałam do osob ,które wielce się oburzyly, ze autorka smiala się przyznać, iż czasami jej się uleje i uniesie się na dziecko... no faktycznie wielki powod do linczowania. Nie rzyca dzieckiem o sciane, dba o nie, zejdzie z tej kobiety

a ja kocham moje dziecko nad życie teraz ma 5 miesuecy urodzilam majac 23 lata, wlasnie sobie kolo niego leze i patrze jak slodko spi i nie wyobrazam sobie ze moglo by go nie byc. idz do psychologa.